Bitwa o Kępę Oksywską (10–19 września 1939)

fot.Obłuże/lic. GNU Pomnik upamiętniający Alfreda Dyducha- najmłodszego obrońcę Kempy Oksywskiej.

Bitwa o Kępę Oksywską, Kępa Oksywska (10–19 września 1939) – epizod obrony Wybrzeża trakcie kampanii wrześniowej.

W czasie kampanii wrześniowej główna baza polskiej marynarki wojennej wraz z portem Oksywie, położona na północ od Gdyni, broniona była przez część oddziałów Lądowej Obrony Wybrzeża (LOW), od 11 września podporządkowanych dowódcy Morskiej Brygady Obrony Narodowej podpułkownikowi Stanisławowi Brodowskiemu.

Początkowo Niemcy prowadzili jedynie bombardowania oraz ostrzał artyleryjski Kępy Oksywskiej. 10 września do ataków od strony lądu przystąpił kombinowany korpus pod dowództwem generała Leonarda Kaupischa, którego oddziały 12 września zdołały przełamać polskie pozycje na północnym i zachodnim skraju obrony. W tej sytuacji dowódca całości sił Lądowej Obrony Wybrzeża pułkownik Stanisław Dąbek zdecydował wycofać swoje jednostki z Gdyni i wzmocnić nimi obronę Kępy Oksywskiej. 14 września Niemcy całkowicie okrążyli oddziały polskie, a 17 września rozpoczęli szturm generalny. Po rozbiciu obrony polskiej izolowane walki trwały do 19 września.

Straty własne obrońców Kępy Oksywskiej wyniosły około 1500–2000 poległych oraz 3000–3500 rannych. Pułkownik Dąbek, po stoczeniu ostatniej walki we wsi Babi Dół, popełnił samobójstwo.

Autor hasła:

Dr hab. Zdzisław Zblewski – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista z zakresu dziejów Polski Ludowej i ruchów opozycyjnych tego okresu. Autor takich prac jak „Między wolną Polską a siedemnastą republiką” czy „Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.