fot.Jersz/lic. CC BY-SA 2.5 Stanowisko kierowania ogniem- część Rejonu Umocnionego Helu.
Obrona Helu, bitwa o Hel (1 września–2 października 1939) – działania obronne oddziałów Armii polskiej w Rejonie Umocnionym Helu.
W czasie kampanii wrześniowej półwysep, jako tak zwany Rejon Umocniony Helu, broniony był przez około 3 tysiące żołnierzy pod dowództwem komandora Włodzimierza Steyera. Początkowo Niemcy ograniczali się do bombardowania Helu z powietrza i morza. 8 września rozpoczęli także ataki lądowe. 12 września przełamali polskie linie obronne u nasady półwyspu w rejonie Swarzewa oraz Wielkiej Wsi i izolowali go od reszty wybrzeża. 29 września oddziały niemieckie ponownie zaatakowały pozycje polskie, docierając 1 października w rejon Kuźnicy (środkowa część półwyspu). Wobec braku perspektyw dla dalszego prowadzenia walki załoga Helu skapitulowała 2 października.
Autor hasła:
Dr hab. Zdzisław Zblewski – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista z zakresu dziejów Polski Ludowej i ruchów opozycyjnych tego okresu. Autor takich prac jak „Między wolną Polską a siedemnastą republiką” czy „Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu”.
Źródło:
Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.
