Bitwa pod Piotrkowem Trybunalskim (5 września 1939)

fot.Alma Pater/lic. CC BY-SA 3.0 Dowództwo 19 Dywizji Piechoty mieściło się w Pałacu Paców w Wilnie.

Bitwa pod Piotrkowem Trybunalskim, Piotrków Trybunalski (5 września 1939) – bitwa stoczona w trakcie kampanii wrześniowej.

Po przełamaniu polskich pozycji obronnych w rejonie Częstochowy oddziały 10 Armii niemieckiej przerwały front na styku armii „Łódź” i „Kraków”, a nacierając od południowego zachodu na Warszawę, zagroziły koncentrującej się w okolicach Radomia i Kielc odwodowej armii „Prusy”. W celu jej osłony od zachodu, w rejonie Piotrkowa Trybunalskiego (na południe od Łodzi) z zadaniem obrony miasta skierowana została Grupa Operacyjna Dreszera (dowódca – generał brygady Rudolf Dreszer) w składzie 19 Dywizja Piechoty (dowódca – generał brygady Józef Kwaciszewski) oraz Wileńska Brygada Kawalerii.

Po całodziennych, zaciętych walkach z oddziałami 1 Dywizji Pancernej (dowódca – generał Hans Schmidt) z XVI Korpusu Pancernego jednostki polskie 5 września wieczorem rozpoczęły odwrót na wschodni brzeg Pilicy, w rejonie lasu Brudzewice. W trakcie wycofywania się, w nocy z 5 na 6 września do niewoli dostał się generał Kwaciszewski.

Autor hasła:

Dr hab. Zdzisław Zblewski – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista z zakresu dziejów Polski Ludowej i ruchów opozycyjnych tego okresu. Autor takich prac jak „Między wolną Polską a siedemnastą republiką” czy „Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.