Bitwa pod Radomiem (5–9 września 1939)

fot.Voytek S/lic. CC BY-SA 3.0 Kościół garnizonowy 72 Pułku Piechoty w Radomiu.

Bitwa pod Radomiem (5–9 września 1939) – starcia stoczone w trakcie kampanii wrześniowej.

Po przełamaniu przez jednostki Grupy Armii „Süd” polskiej linii obronnej pod Piotrkowem Trybunalskim oraz Tomaszowem Mazowieckim oddziały zgrupowania północnego odwodowej armii „Prusy” (13, 19, 29 Dywizja Piechoty, Wileńska Brygada Kawalerii, batalion czołgów) pod dowództwem generała dywizji Stefana Dąb-Biernackiego rozpoczęły odwrót na wschód, w kierunku Dęblina.

Okrążone na północ od Radomia, po walkach pod Odrzywołem, Jedlnią i Maciejowicami zostały rozbite przez 13 Dywizję Zmotoryzowaną oraz 1 Dywizję Lekką ze składu 10 Armii niemieckiej (dowódca – generał Walter von Reichenau).

Autor hasła:

Dr hab. Zdzisław Zblewski – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista z zakresu dziejów Polski Ludowej i ruchów opozycyjnych tego okresu. Autor takich prac jak „Między wolną Polską a siedemnastą republiką” czy „Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.