fot.domena publiczna W walkach o Apenin Emiliański brał udział 2 Korpus Polski z generałem Władysławem Andersem na czele.

Walki w Apeninie Emiliańskim (10 października 1944–1 stycznia 1945) – walki toczone w trakcie walk nad Adriatykiem na froncie włoskim w toku II wojny światowej.

Po przełamaniu obrony niemieckiej na Linii Gotów, 2 Korpus Polski (dowódca – generał dywizji Władysław Anders) skierowany został do działań w Apeninie Emiliańskim na południowy wschód od Bolonii, stanowiącym wschodnią część łańcucha górskiego Apenin Północny. Zadaniem 2 Korpusu Polskiego, działającego na lewym skrzydle 8 Armii brytyjskiej, było ubezpieczanie operacji 5 Korpusu Brytyjskiego, który stanowił jej główną siłę uderzeniową i nacierał od południowego wschodu ku Bolonii wzdłuż szosy nr 9 (Via Emilia). W wyniku walk prowadzonych w trudnych warunkach górskich jednostki polskie w starciach z oddziałami niemieckimi, broniącymi południowego Skrzydła 10 Armii, osiągnęły 1 stycznia 1945 linię rzeki Senio i uzyskały dogodną pozycję wyjściową do ataku na Bolonię. W czasie walk w Apeninie Emiliańskim zginęło bądź zostało rannych 1419 żołnierzy polskich.

Autor hasła:

Dr hab. Zdzisław Zblewski – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista z zakresu dziejów Polski Ludowej i ruchów opozycyjnych tego okresu. Autor takich prac jak „Między wolną Polską a siedemnastą republiką” czy „Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.

Nasze publikacje o walkom w Apeninie Emiliańskim (1944):