Bitwa pod Dydiatynem (16 września 1920)

fot.domena publiczna Kaplica wzniesionej na mogile poległych w walkach pod Dydiatynem.

Bitwa pod Dydiatynem, bitwa pod Dytiatynem (16 września 1920) – bitwa stoczona w trakcie wojny polsko-bolszewickiej.

13 pułk piechoty „Dzieci Krakowa” dowodzony przez kpt. szt. gen. Jana Gabrysia osłaniał lewe skrzydło 8 Dywizji Piechoty przed nadciągającą do strony Rohatyna 8 dywizją sowieckiej kawalerii („Czerwonych Kozaków”), wzmocnionej 123 brygadą strzelców oraz artylerią, wycofującymi się na wschód. Na drodze ich odwrotu znalazło się wzgórze w pobliżu Dydiatyna, obsadzone przez III baon, złożony z 2 kompanii piechoty i baterii artylerii górskiej (200 bagnetów, 6 ckm-ów, 6 armat).

Od godz. 10 rano do 5 po południu polscy piechurzy i artylerzyści odparli pod nawałą ogniową 5 natarć bolszewików (3,5 tys. bagnetów i szabel), broniąc do końca kluczowej pozycji. Większość, tj. ok. 240 obrońców poległo, rannych dobijali kozacy. Bój ten przeszedł do tradycji oręża polskiego jako drugie – obok Zadwórza – „Polskie Termopile”. Szczątki z pobojowiska zostały złożone w Grobie Nieznanego Żołnierza.

Autor hasła:

Prof. dr hab. Tomasz Gąsowski – historyk, specjalista z zakresu dziejów politycznych, społecznych i militarnych ziem polskich w XIX stuleciu. Pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Akademii Ignatianum. Autor rozprawy habilitacyjnej „Między gettem a światem. Dylematy ideowe Żydów galicyjskich na przełomie XIX i XX wieku”, a także takich publikacji jak „Pod sztandarami Orła Białego” czy „Ziemie polskie w latach wielkiej wojny”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.