Bitwa pod Połtawą (8 lipca 1709) – W czasie wielkiej wojny północnej wojska króla szwedzkiego Karola XII obległy Połtawę na Ukrainie. Załogę miasta stanowił silny, liczący 4,5 tys. ludzi garnizon żołnierzy rosyjskich i 2,5 tys. uzbrojonych mieszczan. Car Piotr I wydał załodze rozkaz obrony miasta za wszelką cenę. Wojska szwedzkie liczyły ok. 25 tys. ludzi, w tym 3 tys. Kozaków hetmana Iwana Mazepy. Na tyłach armii szwedzkiej stanęło ok. 42 tys. wojsk rosyjskich z 72 działami.
8 VII armia szwedzka wyruszyła ze swego obozu. Prawe skrzydło zaatakowało umocnienia rosyjskie, z których część udało się zdobyć. Z lewego skrzydła uderzyła jazda szwedzka, której atak został jednak odparty przez Rosjan. W tym momencie car Piotr I zaatakował Szwedów wszystkimi siłami i zmusił do odwrotu. Bitwa została przez Szwedów przegrana. Karol XII, ciężko ranny w czasie początkowej potyczki, na czele tysiąca jazdy uszedł stepem w stronę granicy tureckiej. 11 VII rozbita i pozbawiona wodza armia szwedzka w odwrocie dotarła do Dniepru. Pozbawiona środków do przeprawy, została wzięta do niewoli. Bitwa połtawska całkowicie zmieniła układ sił na frontach wielkiej wojny północnej, w której zdecydowaną przewagę uzyskała teraz Rosja.
Autor hasła:
Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.
Źródło:
Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.
Materiały o bitwie pod Połtawą z portalu CiekawostkiHistoryczne.pl:
artykuł | 25.08.2015 | Autor:
Brutalne pacyfikacje i strefa śmierci. Wojna szwedzko-rosyjska na polskiej ziemi
Pół wieku po niszczycielskim „potopie” Rzeczpospolita znów doświadczyła szwedzkiej przemocy. Polska stała się areną trzeciej wojny północnej, zwieńczonej słynną bitwą pod Połtawą. Ciężaru tych walk nie ponieśli w największym stopniu Szwedzi czy Rosjanie, lecz głównie masowo mordowani polscy chłopi.
Najważniejsze bitwy wielkiej wojny północnej:
-
Bitwa nad Dźwiną (19 lipca 1701)
-
Bitwa pod Druskieniszkami (24 marca 1702)
-
Bitwa pod Kliszowem (19 lipca 1702)
-
Bitwa pod Pińczowem (13 września 1702)
-
Bitwa pod Pułtuskiem (1 maja 1703)
-
Bitwa pod Chybicami (czerwiec 1704)
-
Bitwa pod Poznaniem (wrzesień 1704)
-
Bitwa pod Pońcem (8 listopada 1704)
-
Bitwa pod Wschową (13 lutego 1706)
-
Bitwa pod Kaliszem (29 października 1706)
-
Bitwa pod Koniecpolem (21 listopada 1708)
-
Bitwa pod Połtawą (8 lipca 1709)