Bitwa pod Dziwnówkiem (12–13 marca 1945)

fot.Kerim44/domena publiczna Pomnik upamiętniający akt zaślubin Polski z morzem, dokonany po bitwie pod Dziwnówkiem.

Bitwa pod Dziwnówkiem, Dziwnówek (12–13 marca 1945) – walki prowadzone w ramach operacji pomorskiej.

2 Dywizja Piechoty (dowódca – pułkownik Jan Rotkiewicz) z 1 Armii Wojska Polskiego stoczyła w okolicach położonego nad Bałtykiem i cieśniną Dziwna (Pomorze Zachodnie) Dziwnówka bitwę z liczącym około 10 tysięcy żołnierzy niemieckim zgrupowaniem, okrążonym w rejonie Rewala i usiłującym przebić się na zachód, w kierunku wyspy Wolin.

W nocy z 11 na 12 marca Niemcy wykonali z rejonów Rewala i Wolina dwustronne uderzenie, w wyniku którego utworzony został nadmorski korytarz, łączący okrążone zgrupowanie z głównymi siłami niemieckimi. Rankiem 12 marca 2 Dywizja Piechoty, wchodząca przejściowo w skład radzieckiego 79 Korpusu Armijnego, wykonała uderzenie na Dziwnówek z zamiarem przerwania korytarza. Po ciężkich walkach cel ten został osiągnięty 13 marca w godzinach porannych.

Autor hasła:

Dr hab. Zdzisław Zblewski – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista z zakresu dziejów Polski Ludowej i ruchów opozycyjnych tego okresu. Autor takich prac jak „Między wolną Polską a siedemnastą republiką” czy „Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.