Oblężenie Warszawy (10 lipca - 6 września 1794)

Oblężenie Warszawy (10 lipca – 6 września 1794) – W czasie insurekcji kościuszkowskiej doszło do trzech potyczek: pod Błoniem, Raszynem i Gołkowem (7–10 lipca), mających zapobiec okrążeniu Warszawy. Dały one czas na lepsze przygotowanie stolicy do obrony. Fortyfikacje okalające przedmieścia budowane pod kierunkiem Naczelnika obsadziły korpusy: Kościuszki – Mokotów, gen. Józefa Zajączka – Wolę, oraz gen. Stanisława Mokronowskiego – Marymont. Armię, liczącą ok. 20 tys. żołnierzy z 140 działami, wspierała 18-tys. milicja miejska. Armia prusko-rosyjska, która otoczyła Warszawę, liczyła 41 tys. ludzi z 247 działami.

Oblężenie Warszawy, 1794.

W pierwszych dniach oblężenia, oczekując na nadejście dział oblężniczych, wojska prusko-rosyjskie ograniczały się do blokady miasta. Pierwszy szturm został przypuszczony 27 lipca. Prusacy zaatakowali od strony Woli, którą początkowo opanowali, niebawem jednak ks. Józef Poniatowski zajął Szwedzkie Góry (Bemowo), co sparaliżowało działania nieprzyjaciela. Drugi szturm nastąpił 26–28 sierpnia od strony Powązek i Bielan i został ponownie odparty przez Polaków. Zacięte walki toczyły się o opanowanie lasku powązkowskiego, bronionego przez gen. Jana Henryka Dąbrowskiego. Szturm generalny planowany był na 1 września, ale wobec wybuchu powstania w Wielkopolsce król pruski Fryderyk Wilhelm odwołał go i nocą z 5 na 6 września zwinął oblężenie.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.