Bitwa pod Sandomierzem (8 grudnia 1715)

fot.Louis de Silvestre/domena publiczna Jakub Flemming

Bitwa pod Sandomierzem (8 grudnia 1715) – W czasie konfederacji tarnogrodzkiej antysaska działalność konfederatów skłoniła feldmarszałka Jakuba Flemminga do podjęcia zdecydowanych działań militarnych. Z początkiem grudnia na czele silnego korpusu saskiego przeprawił się przez Wisłę pod Sandomierz, rozpędził broniące przeprawy wojska konfederatów i wyruszył na Sandomierz. Pod miastem stała silna partia wojsk konfederackich dowodzona przez marszałka związku wojskowego por. Władysława Gorzeńskiego.

Po pierwszych utarczkach, na skutek dwuznacznej postawy Gorzeńskiego, wojska konfederackie wycofały się spod miasta. W pościg za cofającymi się konfederatami ruszyli gen. Lubomirski i płk Piotr Przebendowski na czele oddziału złożonego z tysiąca dragonów. Grupa ta została doszczętnie rozbita przez konfederatów.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.