Bitwa pod Rokitną (13 czerwca 1915)

fot.domena publiczna Szarża pod Rokitną (pocztówka z roku 1919)

Bitwa pod Rokitną, szarża pod Rokitną (13 czerwca 1915) – Szarża 2 szwadronu ułanów II Brygady Legionów Polskich dowodzonych przez rtm. Zbigniewa Dunin-Wąsowicza na potrójne, silnie umocnione okopy rosyjskie podczas walk toczonych na froncie austriacko-rosyjskim na Bukowinie (na północny wschód od Czerniowiec).

Pod morderczym ogniem armat i karabinów maszynowych polscy ułani sforsowali linie 2 pierwszych umocnień. Reszty dokonała piechota legionowa. Spośród 115 szarżujących polegli dowódca i jego zastępca oraz 13 ułanów, wielu odniosło rany.

Szarża ta, jakkolwiek niewielka rozmiarami, przeszła obok Somosierry, Krechowiec i Jazłowca do najświetniejszych tradycji polskiej kawalerii, dała też nazwę jednemu z pułków kawalerii II Rzeczypospolitej (II Pułk Szwoleżerów Rokitniańskich).

Autor hasła:

Prof. dr hab. Tomasz Gąsowski – historyk, specjalista z zakresu dziejów politycznych, społecznych i militarnych ziem polskich w XIX stuleciu. Pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Akademii Ignatianum. Autor rozprawy habilitacyjnej „Między gettem a światem. Dylematy ideowe Żydów galicyjskich na przełomie XIX i XX wieku”, a także takich publikacji jak „Pod sztandarami Orła Białego” czy „Ziemie polskie w latach wielkiej wojny”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.