Bitwa pod Racławicami, Racławice (4 kwietnia 1794) – W czasie insurekcji kościuszkowskiej Naczelnik z wojskiem liczącym ok. 6 tys. ludzi, w tym ok. 2,2 tys. piechoty, 2 tys. jazdy i ok. 2 tys. kosynierów, wyruszył ku Warszawie. Pod Racławicami natknął się na dywizję wojsk rosyjskich gen. Aleksandra Tormasowa, liczącą ok. 2,8 tys. ludzi. Bitwę rozpoczął ogień artylerii rosyjskiej, a następnie doszło do starcia kawalerii, w którym jazda polska pod dowództwem Jana Ludwika Mangeta została rozbita i wycofała się w popłochu z pola bitwy. Natomiast w centrum natarcie piechoty rosyjskiej załamało się w ogniu artylerii polskiej, a kontruderzenie polskiej piechoty i kosynierów przełamało szyki nieprzyjaciela. Decydujące znaczenie dla losów bitwy miał udany atak kosynierów na rosyjskie baterie. Kiedy Kościuszko wprowadził do akcji całość swoich wojsk, Tormasow wycofał się ku Racławicom.

Bitwa była bardzo krwawa, straty rosyjskie wyniosły ok. tysiąca rannych i zabitych. Straty polskie wyniosły ok. 500 ludzi.

Bitwa pod Racławicami, 1794.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.

Dowiedz się więcej o bitwie pod Racławicami: