fot.Schumacher, Karl H./domena publiczna Król Baldwin I z żoną Fabiolą.
Baudouin I (Baldwin, ur. 7 IX 1930 w Stuyvenberg k. Brukseli, zm. 31 VII 1993 w Motril, Hiszpania) – król Belgów w latach 1951–1993. Syn króla Leopolda III i Astrid (zm. 1935). W grudniu 1960 roku poślubił Fabiolę de Mora y Aragon, pochodzącą z hiszpańskiej rodziny szlacheckiej. Małżeństwo to pozostało bezdzietne; w 1971 roku para królewska objęła patronat nad wychowaniem bratanka Baudouina I, księcia Filipa. Król Belgów zmarł niespodziewanie podczas pobytu w letniej rezydencji w Hiszpanii; pochowany został w kościele Notre-Dame w Laeken.
Następcą Baudouina I, wbrew wcześniejszym spekulacjom o możliwej rezygnacji z tronu na rzecz swojego syna Filipa, został brat króla, Albert II. Kształcił się w szkole utrzymywanej przez dwór królewski na zamku Stuyvenberg, a następnie w Laeken.
Po niemieckiej inwazji w maju 1940 roku udał się wraz z częścią rodziny na emigrację do Francji. Przebywał też w Hiszpanii i Portugalii, powrócił jednak do Brukseli jeszcze podczas okupacji hitlerowskiej. W czerwcu 1944 roku został przez Niemców deportowany do Rzeszy, początkowo do Hirschstein, następnie do Strobl w Austrii, gdzie 7 maja 1945 roku doczekał uwolnienia przez wojska amerykańskie.
Król Leopold III, który – w przeciwieństwie do innych monarchów i rządów europejskich prowadzących wojnę z III Rzeszą – nie udał się do Anglii po zajęciu jego kraju, pozostał po wojnie wraz z następcą tronu na emigracji w Szwajcarii. Po referendum, w którym większość Belgów opowiedziała się za powrotem Leopolda III, rodzina królewska przybyła w czerwcu do Brukseli; protesty lewicy skłoniły monarchę do abdykacji na rzecz syna w nocy z 31 lipca na 1 sierpnia 1950 roku (potwierdzonej oficjalnie 16 VII 1951).
Tuż po objęciu tronu Baudouinowi I zarzucano niesamodzielną politykę, prowadzoną według wskazań ojca. Dopiero stopniowo udało się młodemu królowi uzyskać poważanie i wręcz popularność, osiągniętą m.in. dzięki podróżom po kraju. Baudouin I znał wszystkie trzy urzędowe języki Belgii (francuski, flamandzki, niemiecki), a wobec napięć pomiędzy walońską i flamandzką częścią kraju, osoba króla stała się ważnym czynnikiem jednoczącym.
Baudouin I zakończył też epokę kolonializmu belgijskiego; już w 1959 roku odwiedził dążące do niepodległości Kongo, a 30 czerwca 1960 roku osobiście przekazał władzę w Léopoldville (obecnie Kinszasa) rządowi Patrice’a Lumumby. W 1990 roku szerokim echem odbiła się sprawa ustawy, znoszącej obowiązujący od 1867 roku całkowity zakaz aborcji. Po odmowie złożenia podpisu pod tą ustawą, parlament uszanował decyzję króla i za jego zgodą uznał go za niezdolnego do wykonywania obowiązków przez dwa dni, umożliwiając w ten sposób wejście ustawy w życie.