fot. Rutkowski /NAC/domena publiczna Żartowanie przy Hitlerze było ryzykowne. Przekonał się o tym jego pupil SS-Obersturmbannführer Fritz Darges

Żartowanie przy Hitlerze było ryzykowne. Przekonał się o tym jego pupil SS-Obersturmbannführer Fritz Darges, który z Wilczego Szańca trafił na… front wschodni.

18 lipca 1944 r. miała miejsce kolejna narada sztabu głównego w Wilczym Szańcu. Hitler nie był w dobrym nastroju. Dzień wcześniej otrzymał wiadomość z Normandii o ciężkim zranieniu gen. Erwina Rommla. Pozostałe wieści z frontu zachodniego również były niepomyślne. Gdy pochylał się nad mapami, koło ucha zaczęła mu latać natrętna mucha.

Hitler próbował ją odgonić. Kilka razy chciał ją pacnąć, ale bezskutecznie. Jego nieudane próby zaczęły wzbudzać wesołość wśród wojskowych. Rozsierdzony tym nakazał swojemu adiutantowi – Dargesowi – pozbycia się jej. Darges odmówił i rozbawiony zasugerował, aby muchą zajął się adiutant z ramienia Luftwaffe – Nicolaus von Below, który lepiej się zna na latających agresorach. Wściekły Hitler natychmiast wyrzucił Dargesa za drzwi, po czym wysłał go na front wschodni.

Błyskawiczna kariera

Fritz Darges urodził się 8 lutego 1913 r. w Dülsebergu. W marcu 1933 r. w Berlinie wstąpił do Leibstandarte Adolf Hitler. Szybko robił karierę. W 1934 r. skierowano go do szkoły oficerskiej SS (SS-Junkerschule) w Bad Tölz. Stamtąd trafił do pułku Germania. W 1936 r. zaczął pracę dla Rudolfa Hessa w Brunatnym Domu w Monachium. Po miesiącu mianowano go osobistym adiutantem Reichsleitera Martina Bormanna.

Po inwazji na Polskę w 1939 r., razem z SS-Obersturmbannführerem Jochenem Peiperem, towarzyszył Hitlerowi podczas samochodowej wyprawy po zdobytych obszarach. Wyróżnił się w trakcie kampanii we Francji i w czerwcu 1940 r. odznaczono go Krzyżem Żelaznym II klasy.

fot.Bundesarchiv, Bild 101III-Altstadt-065-05 / Altstadt / CC-BY-SA 3.0 Na początku 1942 r. Darges został mianowany dowódcą 3. Kompanii pułku pancernego Dywizji Wiking.

Z czasem Darges został dowódcą kompanii w Pułku SS Deutschland. Później przeniesiono go do wojsk pancernych. Na początku 1942 r. został mianowany dowódcą 3. Kompanii pułku pancernego Dywizji Wiking. Walczył na froncie wschodnim. Uczestniczył w ofensywie niemieckiej na Stalingrad, w której został poważnie ranny. W sierpniu 1942 r. odznaczono go Krzyżem Żelaznym I klasy. Przez pół roku przebywał w różnych szpitalach i sanatoriach.

Czytaj też: Dowódca U-Boota, który powiedział zbyt wiele…

Adiutant Hitlera

Po wyzdrowieniu nie skierowano go ponownie na front. Został wysłany do Wilczego Szańca – kwatery głównej Hitlera. Od 1 marca 1943 r. do incydentu z muchą Darges był adiutantem Führera. Już w drugiej połowie lat 30. zdobył zaufanie Hitlera. Uczestniczył w oficjalnych obiadach w Berghofie i był tam częstym gościem. Zajście z natrętnym owadem prawdopodobnie stanowiło jedynie pretekst do usunięcia go ze stanowiska. Führer chciał, aby Darges poślubił siostrę Evy Braun – Gretl. Jednak abstrahując od romansów Gretl, Darges nie planował ustatkowania się. Wiele lat po wojnie opowiadał, że mimo uwielbienia dla Hitlera niespecjalnie cieszyła go myśl, aby być w przyszłości jego szwagrem.

fot.Bundesarchiv, Bild 146-1972-025-10 / CC-BY-SA 3.0 20 lipca 1944 roku pułkownik Claus von Stauffenberg przeprowadził nieudany zamach na Hitlera w Wilczym Szańcu

Jak sam wspominał, usunięcie go ze stanowiska adiutanta 18 lipca 1944 r., było niezwykle szczęśliwym zrządzeniem losu. Dwa dni później pułkownik Claus von Stauffenberg przeprowadził nieudany zamach na Hitlera. Darges opowiadał, że zawsze podczas narad stał koło Führera – dokładnie w tym miejscu, gdzie eksplodowała bomba. Jego następca nie przeżył zamachu.

Czytaj też: Dzieci Clausa von Stauffenberga zapłaciły za grzech ojca. Co zrobiło im Gestapo po zamachu na Hitlera?

Do końca wierny Hitlerowi

Mimo „zesłania” na front kariera eksadiutanta nadal się rozwijała. Mianowano go dowódcą w pułku pancernym w 5. Dywizji Pancernej SS Wiking. Pod koniec sierpnia 1944 r. walczył pod Warszawą z Armią Czerwoną. W lutym 1945 r. za walki na Węgrzech uhonorowano go Krzyżem Rycerskim. Pod koniec wojny dostał się do amerykańskiej niewoli, z której zwolniono go w 1948 r.

Zmarł 25 października 2009 r. Był ostatnią żyjącą osobą z otoczenia Hitlera i do końca pozostał mu wierny. Choć został usunięty ze stanowiska adiutanta i wysłany na front wschodni, tuż przed śmiercią stwierdził, że służyłby Hitlerowi jeszcze raz.

Bibliografia

1. Irving D., Wojna Hitlera, Warszawa 2005.
2. Kascha H., Hitlers letzter Adjutant tot, https://www.bild.de/news/2009/fritz-darges-ist-tot-10258120.bild.html.
3. Parker D. S., Wojna Peipera. Wojenna kariera dowódcy SS Jochena Peipera 1941-1944, Oświęcim 2021.