fot.domena publiczna Plan oblężenia Torunia w 1658 roku, sporządzony zapewne przez G. Bodenehra.

Oblężenie Torunia (lipiec-grudzień 1658) – W czasie „potopu”, latem 1658 wojska polsko-cesarskie rozpoczęły oblężenie Torunia. W mieście broniła się szwedzka załoga, licząca 2,4 tys. ludzi, pod dowództwem Bertholda Bülowa, dysponująca silną artylerią. We wrześniu przybyli pod miasto z nowymi siłami generał artylerii koronnej Krzysztof Grodzicki, a następnie hetman polny koronny Jerzy Lubomirski. W sumie w oblężeniu wzięło udział 18,7 tys. żołnierzy polskich i 4,6 tys. cesarskich. Generalne dowództwo sprawował król Jan Kazimierz, a faktycznie Jerzy Lubomirski. Po wybudowaniu linii szańców i długotrwałym ostrzeliwaniu umocnień przeciwnika, w nocy z 16 na 17 września wojsko królewskie ruszyło do szturmu.

W czasie zaciętych walk, w których straty polskie wyniosły ok. tysiąca ludzi, zdobyte zostały trzy bastiony, co przesądziło o upadku twierdzy. Po długich rokowaniach Szwedzi, straciwszy nadzieję na odsiecz, kapitulowali 30 XII 1658.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.

Najważniejsze oblężenia z okresu potopu szwedzkiego: