Bitwa pod Martynowem (20 lutego 1626)

fot.domena publiczna „Odbicie jasyru”, fragment obrazu Artura Grottgera

Bitwa pod Martynowem (20 lutego 1626) – w lutym 1626 roku, łamiąc ugodę zawartą z Rzecząpospolitą, liczny czambuł Tatarów pod dowództwem Mehmet-Gireja najechał Wołyń i Podole. Zagony tatarskie, pustosząc po drodze okolicę, zmierzały ku przeprawie na Dniestrze. Mimo choroby, hetman wielki koronny Stanisław Koniecpolski błyskawicznie zebrał wojsko i 20 lutego zaszedł Tatarom drogę pod Martynowem. Nadejście wojsk koronnych całkowicie zaskoczyło chana, który chcąc uniknąć walnej rozprawy, zostawił część wojsk dla osłony wycofującego się kosza.

Po rozbiciu oddziału osłonowego hetman ruszył w pogoń za koszem. Dopadł go na przeprawie przez bród zwany Bołka. Natarcie wojsk polskich było tak druzgocące, że Tatarzy pierzchając stracili cały ogromny tabor, jasyr i łupy.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.