Bitwa pod Białą Cerkwią (wrzesień-październik 1626)

fot.domena publiczna Hetman wielki koronny Stanisława Koniecpolski

Bitwa pod Białą Cerkwią (9 października 1626) – bitwa pomiędzy wojskami Rzeczypospolitej i Chanatu Krymskiego.

W czasie wojen z Tatarami, jesienią 1626 roku na Rzeczpospolitą ruszyła kolejna wielka wyprawa tatarska. Na województwo kijowskie skierowała się licząca ok. 40 tys. ludzi armia tatarska i stanęła koszem pod Białą Cerkwią. Z początkiem października wojska kwarciane hetmana wielkiego koronnego Stanisława Koniecpolskiego z liczną grupą Kozaków pod dowództwem Mychajły Doroszenki uderzyły na kosz i rozgromiły Tatarów. W bitwie tej zginęło ok. 10 tys. Tatarów.

Autor hasła:

Dr Jerzy Ronikier – historyk kultury i mentalności. Pracował w Instytucie Zarządzania oraz Instytucie Informacji Naukowej i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor pracy „Hetman Adam Sieniawski i jego regimentarze. Studium z historii mentalności szlachty polskiej 1706-1725”. Zmarł w 2013 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.