Bitwa pod Dęblinem (12–16 sierpnia 1920)

fot.domena publiczna Dowódca 4 Armii generał Leonarda Skierski.

Bitwa pod Dęblinem (12–16 sierpnia 1920) – starcie polsko-bolszewickie prowadzone w szerszych ramach bitwy warszawskiej.

Nowo utworzona 4 Armia gen. Leonarda Skierskiego, stanowiąca główną siłę uderzeniową Frontu Środkowego, któremu z kolei przypadło najważniejsze zadanie w bitwie warszawskiej – przełamania skrzydła i wyjścia na tyły wojsk Michaiła Tuchaczewskiego, zajęła podstawę wyjściową do natarcia wzdłuż rzeki Wieprz. Jej atak wymierzony w „Grupę Mozyrską” doprowadził do rozbicia sowieckiej LVII dywizji w rejonie Dęblina, następnie opanowania Garwolina i nawiązania kontaktu bojowego z lewym skrzydłem bolszewickiej XVI Armii oblegającej Warszawę.

Wykonująca główne uderzenie 14 Dywizja Piechoty gen. Daniela Konarzewskiego, przy której znajdował się też Wódz Naczelny, wzięła do niewoli ponad 7 tys. bolszewików, zdobyła 30 ckm-ów i 3 działa. „Grupa Mozyrska” została całkowicie zniszczona.

Autor hasła:

Prof. dr hab. Tomasz Gąsowski – historyk, specjalista z zakresu dziejów politycznych, społecznych i militarnych ziem polskich w XIX stuleciu. Pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Akademii Ignatianum. Autor rozprawy habilitacyjnej „Między gettem a światem. Dylematy ideowe Żydów galicyjskich na przełomie XIX i XX wieku”, a także takich publikacji jak „Pod sztandarami Orła Białego” czy „Ziemie polskie w latach wielkiej wojny”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.