Kazimierz II (ur. ok. 1261–1262, zm. 1294) – książę kujawski i łęczycki, Syn Kazimierza I kujawskiego i jego trzeciej Żony Eufrozyny, córki Kazimierza I opolskiego.

Po śmierci ojca w 1267 roku odziedziczył wraz z braćmi, Władysławem Łokietkiem i Siemowitem, południową cześć Kujaw, zarządzaną realnie przez matkę, podczas gdy północna cześć przypadła synom drugiej żony Kazimierza kujawskiego.

W 1275 roku przejął wraz z Łokietkiem rzeczywiste rządy w dzielnicy brzesko-kujawskiej, zaś Siemowit w ziemi dobrzyńskiej. Po śmierci przyrodniego brata Leszka Czarnego (1288) objął rządy w dzielnicy łęczyckiej. Wraz z Łokietkiem stał po stronie Bolesława II mazowieckiego w jego walce o tron krakowski z Henrykiem IV Prawym; brał udział w bitwie pod Siewierzem, a następnie w walce Łokietka o zdobycie ziemi sandomierskiej.

W późniejszym czasie popierał Łokietka w jego rywalizacji z Wacławem II czeskim o koronę. Wraz z Łokietkiem i Przemysłem II wielkopolskim zawarł w 1293 roku w Kaliszu sojusz, którego celem było wyparcie Czechów z Krakowa i zdobycie korony. Zaangażowanie poza własną dzielnicą powodowało częste najazdy Litwinów. Zginął podczas walki z nimi pod Trojanowem nad Bzurą w 1294 roku. Nie był żonaty.

Autor hasła:

Maciej Michalski – doktor habilitowany, historyk mediewista, związany z Instytutem Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor prac poświęconych m. in. historii idei, historii kobiet oraz historii kształtowania się tożsamości narodowej Słowian w XIX wieku. Współautor „Słownika władców polskich”, „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. „Słownik władców polskich” (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.