Bitwa pod Siewierzem (26 lutego 1289)

Siewierz jako Szewior na mapie z XVI wieku.

Bitwa pod Siewierzem (26 lutego 1289) – Wezwany po śmierci księcia Leszka Czarnego w 1288 na tron krakowski książę wrocławski Henryk IV Probus napotkał silną opozycję możnowładczą, reprezentowaną m. in. przez biskupa krakowskiego Pawła z Przemankowa. Opozycjoniści wybrali wcześniej na tron krakowski Bolesława księcia płockiego. Henryk IV po obsadzeniu swą załogą Krakowa wycofał się na Śląsk w lutym 1289 wraz z wspomagającymi go oddziałami książąt: Henryka legnickiego, Przemysła szprotawskiego oraz Bolesława opolskiego.

Pod Siewierzem książęta śląscy zostali zaatakowani i rozbici przez wojska mazowieckie Bolesława płockiego i wspierającego go ks. brzesko-kujawskiego Władysława Łokietka. W walce zginął Przemysł szprotawski, a Bolesław opolski dostał się do niewoli. Bezpośrednim następstwem bitwy było opanowanie Krakowa przez Władysława Łokietka, który jednak po kilku miesiącach został usunięty przez Henryka IV Probusa.

Autor hasła:

Dr hab. Piotr Wróbel – historyk mediewista. Kierownik Zakładu Historii Powszechnej Średniowiecznej Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor prac „Dubrownik w latach 1358-1526. Organizacja przestrzeni” oraz „Krzyż i Półksiężyc. Zachodnie Bałkany wobec Turcji w latach 1444-1463″.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.