Najważniejsze rocznice

fot. Jean-Victor Schnetz/domena publiczna Rewolucja trwała zaledwie trzy dni, od 27 do 29 lipca 1830 roku.

27 lipca 1830 roku we Francji wybuchła tak zwana rewolucja lipcowa. W ciągu trzech dni doprowadzono do obalenia króla i ustanowienia „monarchii lipcowej” z królem Ludwikiem Filipem Orleańskim.

Bezpośrednią przyczyną wybuchu rewolucji były wydane 25 lipca królewskie ordonansy. Wykorzystując zainteresowanie opinii publicznej wydarzeniami w podbijanym przez Francję Algierze, Karol podjął próbę wzmocnienia władzy królewskiej. W wydanych dekretach ograniczał między innymi wolność prasy, rozwiązywał Izbę Deputowanych i zmieniał prawo wyborcze.

Nowe regulacje, przedrukowane w prasie 26 lipca, wywołały gwałtowny opór. Jego wyrazem była między innymi zredagowana tego dnia odezwa „Protest 44 dziennikarzy z 26 lipca”, która mimo restrykcji następnego dnia ukazała się w nielegalnie wydrukowanych dziennikach, w tym „Le National”, „Le Temps” i „Le Globe”. Jednym z jej inicjatorów był Louis Adolphe Thiers. Jednocześnie deputowani z rozwiązanego parlamentu rozważali zorganizowanie manifestacji przeciwko ordonansom, uznali jednak, że jest ich zbyt niewielu.

Nazajutrz próba przechwycenia nielegalnie drukowanej prasy doprowadziły do zamieszek. Zaczęły się one najprawdopodobniej od starć z robotnikami w drukarniach, a następnie szybko rozprzestrzeniły na cały Paryż. Jeszcze tego dnia w mieście stanęły barykady.

Powstańcy już 28 lipca zajęli paryski ratusz, a 29 lipca stolica była przez nich całkowicie opanowana. W czasie walk, prowadzonych głównie przez lud Paryża, coraz częściej pojawiały się hasła przywrócenia we Francji republiki. Wkrótce inicjatywę przejęły jednak środowiska liberalnej burżuazji, przeciwne takiemu rozwiązaniu, które przeforsowały utrzymanie monarchii, a jako kandydata na króla wysunęły Ludwika Filipa Orleańskiego. Został on koronowany 9 sierpnia 1830 roku.