Najważniejsze rocznice

fot.domena publiczna Spotkanie, zorganizowane, by uczcić pojednanie między trzema duńskimi królami, skończyło się bardzo krwawo.

9 sierpnia 1157 roku doszło do „krwawej uczty” w Roskilde. Spotkali się wówczas trzej współrządzący Danią królowie: Waldemar I Wielki, Kanut V i Swen III Grade.

Rywalizacja o duńską koronę rozgorzała w 1146 roku po abdykacji króla Eryka III, zwanego „Jagnięciem”, który porzucił władzę, by wstąpić do klasztoru. Wszyscy trzej kandydaci mieli mniej więcej równe poparcie państwowych elit i jako prawnukowie króla Swena II mogli pochwalić się pochodzeniem z królewskiej dynastii. Wkrótce też doszło do trzech niezależnych od siebie koronacji. Powstała sytuacja nie była zadowalająca dla nikogo – Waldemar, Kanut i Swen dążyli do samodzielnej władzy i chcieli wyeliminować rywali.

Celem „pojednawczego” spotkania w Roskilde było uczczenie zakończenia trwającego od ponad dekady konfliktu. Zmęczeni wojną władcy na radzie w Lolland podzielili Danię między siebie. Jutlandia przypadła Waldemarowi, Zelandia – Kanutowi, a Skania – Swenowi.

Uczta odbyła się na ziemiach króla Swena. Przygotował on zasadzkę na swoich towarzyszy. Gdy światła nieco przygasły, jego ludzie rzucili się na Kanuta i Waldemara. Pierwszy zginął na miejscu a drugi został poważnie raniony w udo. Zdołał jednak uciec.

Po ucieczce Waldemar zebrał armię i ruszył na Swena. Wojna rozgorzała na nowo. W październiku rywale stoczyli bitwę pod Grathe Hede. Przegrał ją zdrajca z Roskilde, który dostał się do niewoli i wkrótce został stracony. Waldemar został królem całej Danii.