Najważniejsze rocznice

fot.Krzyszof Korczyński/CC BY-SA 3.0 pl Postulaty stały się dla strajkujących podstawą do negocjacji z rządem.

17 sierpnia 1980 roku w Gdańsku Międzyzakładowy Komitet Strajkowy przedstawił 21 postulatów. Lista rozpoczynała się od żądania utworzenia niezależnych związków zawodowych.

Ruch strajkowy w Polsce narastał już od połowy lipca. Przełomowy okazał się jednak dopiero rozpoczęty 14 sierpnia bunt w Stoczni Gdańskiej. Jej pracownicy domagali się między innymi podwyżek, powrotu do pracy zwolnionej kilka dni wcześniej Anny Walentynowicz i postawienia pomnika, upamiętniającego ofiary protestów z grudnia 1970 roku.

W kolejnych dniach do stoczniowców, którzy zdecydowali się na strajk okupacyjny, dołączyły się kolejne zakłady. Już 16 sierpnia powstał Międzyzakładowy Komitet Strajkowy, mający na celu koordynację działań protestujących. Jego przewodniczącym został Lech Wałęsa, a wiceprzewodniczącymi Andrzej Kołodziej i Bogdan Lis.

Listę postulatów ogłoszono po burzliwych dyskusjach z udziałem Wałęsy, Lisa, Andrzeja i Joanny Gwiazdów i Aliny Pienkowskiej. Zredagował je Bogdan Borusewicz. Oprócz roszczeń dotyczących związków zawodowych postulaty obejmowały gwarancję prawa do strajku, przestrzeganie konstytucyjnych wolności, przywrócenia zwolnionych do pracy i zwolnienia więźniów politycznych. Strajkujący domagali się też poprawy warunków pracy, w tym podniesienia płac, wydłużenia urlopu macierzyńskiego itp.

Dzień po ogłoszeniu postulatów listę podano do publicznej wiadomości. Żądania ruchu stały się później przedmiotem negocjacji między rządem a strajkującymi. Porozumienia sierpniowe z 30 i 31 sierpnia 1980 przyniosły ich częściową akceptację.