Najważniejsze rocznice

fot.domena publiczna Dokument pokoju toruńskiego.

1 lutego 1411 roku zawarto tzw. pierwszy pokój toruński, który kończył trwającą od 1409 roku wojnę Polski z zakonem krzyżackim. Dokument ze strony polskiej i litewskiej został zaprzysiężony i opieczętowany przez Władysława Jagiełłę i Witolda Kiejstutowicza, a ze strony zakonu – przez Wielkiego Mistrza Henryka V von Plauena. Na jego mocy zakon rezygnował (ale tylko na okres życia Jagiełły i Witolda) ze stanowiącej obszar sporny Żmudzi. Polska odzyskiwała także ziemię dobrzyńską, a Księstwo Mazurskie – Zawkrze. Dodatkowo Krzyżacy musieli zapłacić Polsce 6 milionów czeskich groszy na poczet odszkodowania i za wykup jeńców.

Mimo przewagi, uzyskanej między innymi dzięki zwycięstwu wojsk polsko-litewskich pod Grunwaldem 15 lipca 1410 roku, Polacy nie wykorzystali zwycięstwa w pełni. Pod władzę Krzyżaków oddano ziemię chełmińską i Toruń, a sprawę przynależności Santoka i Drezdenka pozostawiono sądowi arbitrażowemu. Traktat pokojowy zawierał szereg ustaleń porządkujących wzajemne stosunki polsko-krzyżackie. Strony konfliktu zwracały sobie ziemie, miasta i zamki zdobyte w walkach. Deklarowano także swobodny przepływ kupców między terytoriami Zakonu i Polski.

Pokój z Krzyżakami, mimo niewielkich zdobyczy terytorialnych, wzmocnił pozycję Polski na arenie międzynarodowej. Nie okazał się jednak trwały. Kolejne walki między zwaśnionymi stronami wybuchły już trzy lata po jego zawarciu.