fot.domena publiczna Portret Zygmunta Kiejstutowicza.
Zygmunt Kiejstutowicz (ur.?, zm. 20 III 1440) – książę starodubowski od 1422 roku, wielki książę litewski w latach 1432–1440. Najmłodszy syn Kiejstuta. Dwukrotnie żonaty: z nieznaną z imienia córką księcia Andrzeja Odyncewicza i po raz drugi z Ofką, córką Janusza Mazowieckiego. Pozostawił jednego syna Michała, zwanego Michajłuszką.
Wzmiankowany od 1383 roku, gdy prawdopodobnie wraz z Witoldem został ochrzczony przez Krzyżaków w Tapiawie (dlatego nieznane jest jego imię litewskie). W 1390 roku oddany na zakładnika Krzyżakom, przebywał w więzieniu zakonnym do 1398 roku.
Nieszczęśliwa młodość miała wypaczyć jego charakter. Był człowiekiem zamkniętym i nieufnym, skłonnym do okrucieństwa. W 1432 roku stał na czele spisku przeciw Świdrygielle i dzięki poparciu Polaków (Zbigniew Oleśnicki) 1 września 1432 roku został wielkim księciem litewskim. Natychmiast podpisał unię z Polską w Grodnie, na mocy której zobowiązywał się w imieniu własnym i syna po śmierci przekazać Wielkie Księstwo Litewskie królowi i Koronie polskiej.
Do 1438 roku toczył wojnę domową ze Świdrygiełłą. W 1435 roku, wspomagany przez Polskę, odniósł świetne zwycięstwo k. Wiłkomierza nad rzeką Świętą nad stronnikami Świdrygiełły i wojskami inflanckimi mistrza Kerkskorfa.
Rządził twardą ręką, podejrzewając wszędzie spiski szafował wyrokami śmierci i konfiskował majątki nawet najmożniejszych rodów litewskich. Przed Wielkanocą 1440 roku został podstępnie zamordowany przez spiskowców z księciem Iwanem Czartoryskim na czele.
Syn Zygmunta, Michał przegrał rywalizację o tron litewski z Kazimierzem Jagiellończykiem, kilkakrotnie zagrażał Litwie najazdami, wspomagany przez Krzyżaków, Tatarów i Moskwę, wreszcie został zamordowany w Moskwie w 1452 roku.