fot.domena publiczna Kiejstut (fot. domena publiczna)
Kiejstut (litew. Kęstutis) (ur. ok. 1300, zm. 1382) – książę trocki. Młodszy syn Giedymina. Dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną miał synów: Patirga, Wojdata i Butawta. Z drugą, zwaną w późniejszej tradycji Birutą, zmarła razem z nim w 1382 r., miał synów: Witolda, Towciwiła i Zygmunta oraz córki: Mikłowsę (Marię), Danutę (Annę) i Ryngałłę.
Ok. 1344 r. wspólnie z Olgierdem obalił wielkiego księcia litewskiego Jawnutę, któremu oddali Zasław (na Białorusi). Uznając zwierzchnią władze Olgierda, jako władca Trok, Żmudzi i Podlasia przejął ciężar walki z naporem Krzyżaków. W latach 1343-1382 trzydzieści razy dokonywał najazdów na państwo zakonne. W zamian otrzymywał połowę nabytków terytorialnych Olgierda na wschodzie. Używał tytułu wielkoksiążęcego i zajmował pozycję współrządcy ponad innymi członkami dynastii.
Zwolennik utrzymania pogaństwa na Litwie, już za życia stał się postacią legendarną jako rycerz i wódz. Utrzymywał bliskie związki z Mazowszem. Wydał córkę Annę za księcia Janusza, miał przyjaciół wśród elity krzyżackiej. Po śmierci Olgierda od 1377 r. sprawował opiekę nad Jagiełłą. Dążył do kontynuowania istniejącego układu wewnętrznego poprzez przekazanie dziedzictwa synowi Witoldowi. Po osiągnięciu pełnoletności przez Jagiełłę, w 1382 r. Kiejstut dokonał zamachu stanu i objął samodzielne rządy. W tym samym roku, pobity przez bratanka wspomaganego posiłkami krzyżackimi i uwięziony, został prawdopodobnie zamordowany w Krewie.