Siemomysł (ur. ok. 1241/1245, zm. 1287) – książę kujawski, syn Kazimierza I kujawskiego i Konstancji, córki Henryka Il Pobożnego.

Już za życia ojca brał udział w rządach. Ich stosunki popsuły się po kolejnym małżeństwie Kazimierza – z Eufrozyną, księżniczką opolską. Siemomysł i Leszek Czarny podnieśli wtedy bunt przeciwko ojcu. Nie wiadomo, co działo się z Siemomysłem przez następne lata, do śmierci ojca. Samodzielne rządy objął w 1268 r. po śmierci Kazimierza, jednakże rok później biskup kujawski Wolimir wystąpił przeciwko Siemomysłowi, a powodem miało być jakoby sprzyjanie przez niego Krzyżakom i obcemu rycerstwu.

Przez następne lata toczył walkę z księciem wielkopolskim Bolesławem Pobożnym, który ostatecznie zajął Kujawy w 1271 r. Podczas wygnania Siemomysł najprawdopodobniej przebywał w Chełmie. Powrócił do swojego księstwa w 1278 r., po ugodzie w Lądzie, gdzie przyrzekł Bolesławowi Pobożnemu i swojemu bratu Leszkowi Czarnemu nie otaczać się obcym rycerstwem. Żonaty był z Salomeą, córką Sambora II tczewskiego. Miał z nią sześcioro dzieci, w tym Leszka, Przemysła i Kazimierza III.

Autor hasła:

Maciej Michalski – doktor habilitowany, historyk mediewista, związany z Instytutem Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor prac poświęconych m. in. historii idei, historii kobiet oraz historii kształtowania się tożsamości narodowej Słowian w XIX wieku. Współautor „Słownika władców polskich”, „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.