Bitwa pod Lenino (12–13 października 1943)

fot.Berlin-George/lic. CC BY-SA 3.0 Medal wybity z okazji 40-lecia bitwy pod Lenino.

Bitwa pod Lenino (12–13 października 1943) – bitwa stoczona na froncie wschodnim.

Miasto we wschodniej Białorusi, na północny wschód od Orszy. Rejon pierwszej bitwy 1 Dywizji Piechoty imienia T. Kościuszki (dowódca – generał brygady Zygmunt Berling), walczącej w składzie radzieckiej 33 Armii (dowódca – generał Wasilij Gordow) Frontu Zachodniego. Zadaniem bojowym Dywizji było sforsowanie rzeki Mierei na północ od Lenino, przełamanie niemieckiej obrony na zachodnim brzegu rzeki i osiągnięcie rejonu wsi Połzuchy (na północy) i Trygubowa (na południu), a następnie kontynuowanie natarcia w kierunku zachodnim celem osiągnięcia linii Dniepru.

Główne uderzenie 1 Dywizji Piechoty oraz sąsiadujących z nią radzieckich 42 i 290 Dywizji Piechoty rozpoczęło się 12 października w godzinach przedpołudniowych. Oddziały polskie, ponosząc duże straty, wykonały pierwszą część zadania, zostały jednak powstrzymane przez oddziały niemieckie z 337 Dywizji Piechoty na linii Trygubowa–Połzuchy, w odległości zaledwie 2,5–4 kilometrów na zachód od Mierei. Kilkakrotnie w ciągu 12 i 13 października ponawiane natarcia nie przyniosły większych rezultatów. 14 października Dywizja została zluzowana przez radziecką 164 Dywizję Piechoty i odeszła na zaplecze frontu. W wyniku dwudniowych walk pod Lenino zginęło lub zmarło z ran 510 żołnierzy, 1776 zostało rannych, a 652 uznano za zaginionych. Łączne straty Dywizji wyniosły ponad 18% jej stanu.

Autor hasła:

Dr hab. Zdzisław Zblewski – historyk, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Specjalista z zakresu dziejów Polski Ludowej i ruchów opozycyjnych tego okresu. Autor takich prac jak „Między wolną Polską a siedemnastą republiką” czy „Utopia nad Wisłą. Historia Peerelu”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.