Bolesław II (ur. ok. 1300, zm. 21 czerwca 1356) – książę opolski, syn Bolesława I opolskiego i jego żony Agnieszki. Po śmierci ojca (1313) rządy sprawował początkowo jego starszy brat Bolesław. Najpóźniej w 1316 roku doszło do podziału ojcowizny: Bolesław II otrzymał Opole, starszy brat-imiennik – Niemodlin, a najmłodszy AIbert – Strzelce Wielkie.

Aktywność Bolesława wyrażała się przede wszystkim w rozszerzeniu niewielkiej dzielnicy drogą drobnych nabytków. Był bardzo dbałym gospodarzem kraju, dokonał licznych lokacji na prawie niemieckim, popierał miasta. Mimo ślubu z wnuczką króla Władysława I Łokietka nic nie wiadomo, by zbliżył się tym samym do Królestwa Polskiego. W 1327 roku złożył hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu i uznał się za wasala Czech.

Pochowany został w kościele franciszkańskim w Opolu (zachował się wspólny nagrobek jego i ojca). Żonaty był z Elżbietą, córką Bernarda świdnickiego, i miał z nią synów: Władysława, księcia opolskiego, Bolesława III, księcia opolskiego (zm. 1382) i Henryka, duchownego, dworzanina cesarza Karola IV (zm. ok. 1356–1365), oraz córki, z których cztery zostały mniszkami, piątą zaś przypuszczalnie była Agnieszka, wydana za margrabiego morawskiego Jodoka. Wnukiem Bolesława II (po synu Bolesławie III) był między innymi biskup Jan Kropidło. Wywodząca się od Bolesława II linia opolska Piastów wymarła na Mikołaju II (zm. 1497).

Autor hasła:

Tomasz Jurek – profesor doktor habilitowany, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu publikacji, poświęconych m. in. średniowiecznej historii Śląska. Współautor „Słownika władców polskich”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. „Słownik władców polskich” (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.