fot.domena publiczna Wojciech Dzieduszycki (fot. domena publiczna)

Na czteroliterowe pytanie Wojciech Dzieduszycki udzielał czteroliterowej odpowiedzi. Wbrew pozorom – zdecydowanie pozytywnej.

„Dziękuję uprzejmie, przyjdę akuratnie”. Pierwsze litery tego zdania, tworzące niezbyt parlamentarne czteroliterowe słowo, umieszczał na swoich biletach wizytowych Wojciech Dzieduszycki, potwierdzając w tej formie przyjęcie zaproszenia.

Przesyłane ówcześnie zaproszenia na rozmaite spotkania towarzyskie opatrzone były często skrótem utworzonym z pierwszych liter słów francuskiego zdania Répondez s’il vous plait (RSVP). Oznacza ono prośbę o poinformowanie zapraszającego, czy zamierza się z zaproszenia skorzystać. Na czteroliterowe pytanie Dzieduszycki udzielał czteroliterowej odpowiedzi, wbrew pozorom – zdecydowanie pozytywnej.

Człowiek godny szacunku

Znany z niekonwencjonalnych zachowań Wojciech Dzieduszycki (1848–1909) był przy tym człowiekiem jak najbardziej godnym szacunku – politykiem, literatem, filozofem i eseistą. Ukończył studia prawnicze w Wiedniu. Od 1896 roku był profesorem filozofii na uniwersytecie we Lwowie, w roku 1887 został członkiem korespondentem Akademii Umiejętności.

fot.domena publiczna Dzięki hrabiemu Dzieduszyckiemu wiemy dokładnie, jak odpowiedzieć na każde zaproszenie (fot. domena publiczna)

Obok pracy uniwersyteckiej angażował się w działalność polityczną: w latach 1876– 1889 był posłem na galicyjski Sejm Krajowy, w okresie 1879–1885 i od 1895 roku zasiadał w austriackiej Radzie Państwa, od 1898 roku był tajnym Radcą Dworu, od 1900 roku wiceprezesem, a od 1904 roku prezesem Koła Polskiego w Wiedniu.

W latach 1906–1907 sprawował urząd ministra ds. Galicji. Był rzecznikiem decentralizacji i autonomii w ramach monarchii austriackiej. Był również autorem prac historiozoficznych, filozoficznych, historycznych, a także powieści, dramatów i poematów.

Źródło:

Powyższy tekst ukazał się pierwotnie jako jedno z haseł Leksykonu polskich powiedzeń historycznych. Pozycja autorstwa Macieja Wilamowskiego, Konrada Wnęka i Lidii A. Zyblikiewicz została opublikowana nakładem wydawnictwa Znak w 1998 roku.

Tytuł, lead, ilustracje wraz z podpisami, wytłuszczenia, podział akapitów oraz śródtytuły pochodzą od redakcji. Tekst poddano podstawowej obróbce redakcyjnej.