Czy zagadka zaginięcia Amelii Earhart została wreszcie rozwikłana? Profesor z Tennessee twierdzi, że tak

fot.domena publiczna Amelia Earhart w kabinie swojego samolotu w 1937 (fot. domena publiczna)

Żyjąca w latach 1898-1937 Amelia Earhart to prawdopodobnie najsłynniejsza lotniczka wszech czasów. Wśród wielu jej osiągnięć było to, że jako pierwsza kobieta przeleciała przez Atlantyk. Gdy chciała okrążyć glob, zniknęła. Amerykański profesor twierdzi, że zidentyfikował jej szczątki.

Amelia Earhart nie tylko była zdolną pilotką. Latanie było jej prawdziwą pasją, co udowadniała bijąc kolejne rekordy. Z każdym wyczynem jej sława rosła, a ona stykała się z coraz potężniejszymi ludźmi. Przyjaźniła się z samą pierwszą damą Stanów Zjednoczonych Eleanor Roosevelt. W 1937 roku zdecydowała, że podejmie się kolejnego wyzwania. Tym razem postanowiła okrążyć Ziemię wzdłuż równika. Po przebyciu trzech czwartych dystansu, czyli po czterdziestu dniach podróży, gdy Amelia i jej nawigator Fred Noonan lecieli nad Oceanem Spokojnym, z samolotem utracono kontakt.

Chociaż niemal natychmiast podjęto zakrojone na ogromną skalę poszukiwania, nie udało się odnaleźć ani maszyny, ani dwójki lecących nią ludzi. Po jakimś czasie na jednej z wysp atolu Nikumaroro natrafiono na ludzkie kości oraz damski but, pudełko po amerykańskim przyrządzie pomiarowym oraz butelkę alkoholu, jaki lubiła Earhart. W 1940 roku przeprowadzono analizę fragmentów szkieletu i uznano, że należą do mężczyzny.

Nowe pomiary

Pomiary antropologiczne dokonane w czasie wojny nie wystarczały amerykańskiemu profesorowi Richardowi Jantzowi, uznanemu specjaliście w dziedzinie antropologii kryminalistycznej. Nie miał on dostępu do odnalezionych na wyspie kości, jednak z lat czterdziestych zachowały się precyzyjne opisy, z których korzystał. Wysnuł on teorię, która zakłada, że pilotka i jej nawigator dolecieli na oparach do wysepki, na której awaryjnie lądowali. Oczekiwali ratunku, jednak nikt się nie zjawił i w końcu oboje zmarli.

fot.domena publiczna Amelia Earhart w 1935 roku (fot. domena publiczna)

Jantz opierając się na pomiarach odnalezionych kości porównał je z danymi zebranymi na podstawie zdjęć kobiety, jej zachowanych ubrań oraz… notatek krawcowej, która mierzyła swoją klientkę (by uszyć strój zdejmowano starannie miarę w wielu miejscach aby leżał perfekcyjnie). Earhart posiadała nietypową, jak na standardy epoki budowę – była wysoka, szczupła i posiadała dość wąskie biodra (co widać na fotografiach). Te uwarunkowania anatomiczne mogły z całą pewnością zmylić lekarza nie posiadającego specjalistycznej wiedzy w zakresie badania kości oraz niedysponującego nowoczesną technologią.

Zdaniem naukowca, prawdopodobieństwo odnalezienia w ludzkiej populacji osoby bardziej wpisującej się w parametry badanych szczątków niż słynna lotniczka jest bliskie jednemu procentowi szansy. Niestety przez to, że kości zaginęły w czasie drugiej wojny światowej nie da się przeprowadzić analiz DNA, które mogłyby dać całkowitą pewność.