fot.domena publiczna Wizerunek Rogera II.
Roger II (ur. 22 XII 1095, zm. 26 II 1154 w Palermo) – hrabia Sycylii od 1105 roku, książę Apulii od 1127 roku, król Sycylii od 1130 roku. Syn Rogera I, hrabiego Sycylii, i Adelajdy, córki Manfreda, margrabiego Savony. Był trzykrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Elwirą (zm. 1135), córką Alfonsa VI, króla Kastylii i Leónu, miał kilku synów, m.in. Rogera (zm. 1148), księcia Apulii, i Wilhelma I Złego (ok. 1120–1166), od 1154 roku króla Sycylii. Po śmierci Rogera przyszła na świat jego córka ze związku z trzecią żoną Beatrycze de Rethel, Konstancja (1154–1198), która w 1186 roku poślubiła króla niemieckiego Henryka VI. Roger II został pochowany w katedrze w Palermo.
Po śmierci ojca, Rogera I (zm. 1101), i starszego brata, Szymona (zm. 1105), został władcą Sycylii. Regencję w okresie jego małoletniości (1105–1112) sprawowała matka, Adelajda. Uzyskawszy pełnię władzy, podjął próby opanowania wybrzeży północnoafrykańskich. W 1123 roku zdobył na krótko zamek Ad-Dimas (w starożytności Thapsus) w rejonie Mahdiji. Wkrótce potem zaangażował się w rozgrywki polityczne w Italii.
Po wymarciu w 1127 roku linii apulijsko-kalabryjskiej rodu Hauteville’ów, wywodzącej się od Roberta Guiscarda, zjednoczył w swym ręku księstwa normańskie w południowych Włoszech (Apulia, Kapua, Salerno, Neapol). W 1130 roku został koronowany w Palermo na króla Sycylii przez popieranego przez siebie antypapieża Anakleta II. Jego tytuł królewski uzyskał potwierdzenie ze strony prawowitego papieża, Innocentego II, dopiero w 1139 roku.
Po umocnieniu swego panowania w Italii powrócił do idei podboju północnej Afryki. W wyniku wypraw wojennych zorganizowanych w latach 1135–1153 opanował wyspę Dżerbę i pas wybrzeża tunezyjskiego rozciągający się od Tunisu aż po Trypolis. W 1147 roku skierował swoje wojska przeciwko Bizancjum. Zdobył wyspę Korfu, zajął Korynt i Teby, najbogatsze miasta ówczesnej Grecji. Utracił te zdobycze w latach 1148–1149 na skutek kontrofensywy cesarza bizantyńskiego sprzymierzonego z Wenecją.
Panowanie Rogera było okresem gospodarczego, politycznego i kulturalnego rozkwitu państwa sycylijskiego. Przyjęte przez króla arabskie wzory systemu fiskalnego zapewniły mu wysokie dochody. Stolica królestwa, Palermo, przeobraziła się w wielki ośrodek handlu między Zachodem i Wschodem.
Ozdobą dworu królewskiego byli poeci i uczeni arabscy, m.in. wybitny geograf i kartograf AI-ldrisi. Roger prowadził również ożywioną działalność budowlaną. Ufundował słynną katedrę w Cefalú (1131) i kaplicę pałacową w Palermo (1132). Pierwszy król Sycylii jest tytułowym bohaterem opery Karola Szymanowskiego.