fot.domena publiczna Ludwik XII (fot. domena publiczna)
Ludwik XII (ur. 27 VI 1462 w Blois, zm. 1 I 1515 w Paryżu) – król Francji w latach 1498-1515 z dynastii Walezjuszy (linia orleańska). Syn Karola Orleańskiego i Marii de Clèves, prawnuk Karola V Mądrego. Żonaty trzykrotnie: z Joanną, córką Ludwika XI – uzyskał unieważnienie małżeństwa w 1498 r.; z Anną Bretońską, wdową po Karolu VIII, z którą miał córki: Klaudię Francuską, przyszłą żonę Franciszka I, i Reginę, księżnę Ferrary; z Marią Angielską, siostrą Henryka VIII, króla Anglii. Pochowany w opactwie Saint-Denis.
Po śmierci swego ojca w 1465 r. został księciem Orleanu. W 1476 r. Ludwik XI zmusił go do małżeństwa ze swoją ułomną córką, Joanną. Podczas panowania Karola VIII, znajdującego się pod opieką regentki Anny de Beaujeu, uczestniczył w działaniach opozycji feudalnej i został pokonany oraz wieziony przez trzy lata. Od 1494 do 1495 r. brał udział w wyprawie Karola VIII do Włoch.
8 kwietnia 1498 r. objął tron po Karolu VIII, który nie pozostawił męskiego potomstwa. Zgłaszając swe roszczenia do Mediolanu odziedziczonego po babce Valentynie Visconti, w 1499 r. najechał Włochy, zdobył Mediolan i Genuę. Traktatem w Grenadzie (1500) nawiązał sojusz z Hiszpanią przeciwko Neapolowi, który podbił w 1501 r., lecz w 1503 r. Francuzi zostali wypędzeni przez swych dawnych sojuszników – Hiszpanów. W 1505 r. na mocy traktatu w Blois zrzekł się nabytków włoskich, a także Burgundii, hrabstwa Blois i Bretanii na rzecz swej córki Klaudii, która została zaręczona z wnukiem cesarza Maksymiliana, Karolem Luksemburskim. W 1506 r. Stany Generalne anulowały ten traktat. Ludwik XII podjął kolejną wyprawę do Włoch (1509), lecz uległ powstałej w 1511 r. Świętej Lidze (koalicja papiestwa, Wenecji, Szwajcarów, Hiszpanii i Anglii). W 1513 r. doszło do najazdu Szwajcarów na Burgundię i zajęcia Tournai przez Anglików. W 1514 r. Ludwik XII zawarł pokój z Anglią.
Mimo niepowodzeń wojennych Ludwik XII był władcą bardzo popularnym w kraju. Prowadzone przez niego wojny toczyły się z reguły daleko od terytorium Francji, a bogate łupy zdobyte we Włoszech pozwoliły nawet na obniżenie podatków. Ordonansem z 1499 r. dokonał kodyfikacji prawa zwyczajowego. Miarą popularności Ludwika XII było nadanie mu w 1506 r. przez Stany Generalne miana „Ojca Ludu”.