Bitwa pod Wiłkomierzem (1 września 1435)

fot.Orionus / CC-BY-SA 3,0 Pomnik na miejscu bitwy pod Wiłkomierzem

Bitwa pod Wiłkomierzem, bitwa nad Świętą (1 września 1435) – Po śmierci wielkiego księcia Witolda na Litwie pojawiły się ostre tarcia między Świdrygiełłą – bratem Władysława Jagiełły, a popieranym przez Polaków Zygmuntem Kiejstutowiczem. Latem 1435, po uzyskaniu od Zakonu oddziału posiłkowego w sile 3 tys. z mistrzem inflanckim Frankem von Kerskorffem na czele oraz wsparcia ze strony Tatarów, Świdrygiełło wyprawił się na rywala. Polacy wysłali na Litwę dla wzmocnienia Zygmunta oddział Jakuba z Kobylan, liczący 12 tys. ludzi.

Nad rzeką Świętą w okolicy Wiłkomierza doszło do wielkiego starcia, w którym wojska polsko-litewskie całkowicie rozbiły dowodzoną przez Zygmunta Korybutowicza armię Świdrygiełły. Zginęła cała starszyzna zakonna i wielu litewsko-ruskich kniaziów z Zygmuntem Korybutowiczem na czele.

Efektem bitwy było umocnienie władzy Zygmunta Kiejstutowicza na Litwie oraz akceptacja przez Krzyżaków korzystnych dla Polski warunków pokoju w Brześciu Kujawskim.

Autor hasła:

Dr hab. Piotr Wróbel – historyk mediewista. Kierownik Zakładu Historii Powszechnej Średniowiecznej Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor prac „Dubrownik w latach 1358-1526. Organizacja przestrzeni” oraz „Krzyż i Półksiężyc. Zachodnie Bałkany wobec Turcji w latach 1444-1463″.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.