Bitwa pod Fajsławicami (24 sierpnia 1863)

fot.Aleksander Sochaczewski/ domena publiczna Bitwa pod Fajsławicam, była klęską powstańców. Na ilustracji obraz „Pożegnanie Europy”.

Bitwa pod Fajsławicami, Fajsławice (24 sierpnia 1863) – bitwa pomiędzy oddziałami polskimi a żołnierzami rosyjskimi w czasie trwania powstania styczniowego.

Oddziały powstańcze pod ogólnym dowództwem generała „Kruka” Michała Heydenreicha, operujące luźnymi grupami w lubelskich lasach, wymykały się gęstniejącemu pierścieniowi wojsk rosyjskich. Wreszcie, 17 km na północny zachód od Krasnegostawu, „Kruk” skoncentrował rozproszone i zmęczone ciągłymi marszami siły (1400 piechoty i 150 jazdy) i zajął pozycję na skraju lasu, szykując się do bitwy. Rosjanie, maszerujący 2 kolumnami Sołłoguba i Emanowa, dysponowali łącznie blisko 3 tys. żołnierzy i 6 armatami. W trwającej od południa aż do zmroku walce powstańcy, mimo mężnego oporu, ponieśli klęskę, jedną z bardziej dotkliwych w całym powstaniu, kończącą okres letniej aktywności bojowej. Polacy stracili ok. 200 zabitych i 170 rannych, do niewoli dostało się 634.

Autor hasła:

Prof. dr hab. Tomasz Gąsowski – historyk, specjalista z zakresu dziejów politycznych, społecznych i militarnych ziem polskich w XIX stuleciu. Pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Akademii Ignatianum. Autor rozprawy habilitacyjnej „Między gettem a światem. Dylematy ideowe Żydów galicyjskich na przełomie XIX i XX wieku”, a także takich publikacji jak „Pod sztandarami Orła Białego” czy „Ziemie polskie w latach wielkiej wojny”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.