Bitwa nad Mozgawą (13 września 1195)

Mieszko III Stary.

Bitwa nad Mozgawą (13 września 1195) – Po nagłej śmierci księcia Kazimierza Sprawiedliwego w 1194 władzę w Krakowie przechwyciło możnowładztwo małopolskie, które wspierało wdowę – ks. Helenę oraz małoletnich synów zmarłego – Leszka i Konrada. Roszczenia do tronu wysunął książę wielkopolski Mieszko Stary, którego poparli książęta śląscy: Mieszko Plątonogi i Jarosław. Nad rzeką Mozgawą koło Jędrzejowa doszło do starcia wojsk wielkopolskich Mieszka Starego z Małopolanami sprzymierzonymi z oddziałami ruskimi Romana ks. halickiego.

W pierwszej fazie bitwy wojska rusko-małopolskie zdobyły przewagę. Mieszko został ranny, a jego syn Bolesław zginął. Przybycie pod wieczór oddziałów książąt śląskich radykalnie odmieniło przebieg starcia, które ostatecznie zakończyło się bez zdecydowanego rozstrzygnięcia. Wprawdzie wojewoda sandomierski Goworek został wzięty do niewoli, a Roman, ranny, musiał uchodzić z pola bitwy, jednakże władza w Krakowie pozostała w rękach Heleny i miejscowego możnowładztwa.

Autor hasła:

Dr hab. Piotr Wróbel – historyk mediewista. Kierownik Zakładu Historii Powszechnej Średniowiecznej Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor prac „Dubrownik w latach 1358-1526. Organizacja przestrzeni” oraz „Krzyż i Półksiężyc. Zachodnie Bałkany wobec Turcji w latach 1444-1463″.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.