Najważniejsze rocznice

fot.domena publiczna Niemieckie oddziały bezwzględnie wypędzały ludność cywilną, kryjącą się w bunkrach na terenie getta.

19 kwietnia 1943 roku wybuchło powstanie w getcie warszawskim, będące odpowiedzią na rozpoczęcie akcji ostatecznej likwidacji getta przez oddziały niemieckie pod dowództwem generała SS Jürgena Stroopa. Na czele grup powstańczych, łącznie liczących około 750 osób, stanął Mordechaj Anielewicz. Walka trwała do połowy maja.

Powstanie zostało przygotowane przez powstałą 28 lipca 1942 roku Żydowską Organizację Bojową oraz Żydowski Związek Wojskowy. Grupy bojowe już w styczniu 1943 roku wystąpiły zbrojnie przeciwko akcji wywożenia Żydów. Udało im się doprowadzić do przerwania akcji po 4 dniach.

Likwidację, która rozpoczęła się w kwietniu, prowadził oddział liczący około 2000 osób. Początkowo Niemcy, zaskoczeni przez ataki żydowskich bojowników, rozproszyli się po całym getcie. Już od około 24 kwietnia przejęli jednak inicjatywę, stopniowo likwidując kolejne bunkry, w których ukrywali się walczący i ludność cywilna. 8 maja członkowie komendy ŻOB, których bunkier został wykryty, popełnili samobójstwo.

Symbolicznym końcem powstania było wysadzenie Wielkiej Synagogi. Budynek został zniszczony 16 maja 1943 roku. W trakcie powstania ujęto na terenie getta około 43 tysiące Żydów. Zastrzelono około 7 tysięcy osób. Dalsze 5-6 tysięcy zginęło w wyniku niszczenia i palenia budynków.

Po upadku powstania i ostatecznej likwidacji getta na jego terenie utworzono obóz koncentracyjny KL Warschau.