Henryk książę świdnicki (ur. ok. 1319-1324, zm. między 14 sierpnia 1343 a 28 czerwca 1345) – książę świdnicki, młodszy syn Bernarda świdnickiego i Kunegundy Łokietkówny. W chwili śmierci ojca (1326) był małoletni. Władzę w ojcowskim księstwie świdnickim objął więc jego starszy brat Bolko II.

Także i po dojściu przez Henryka do pełnoletniości pozostawał on pod przemożnym wpływem Bolka, który sprawował rzeczywiste rządy przy współudziale brata. Między braćmi nie doszło też do podziału księstwa. Henryk żył jeszcze 14 sierpnia 1343 r., brak już natomiast wzmianki o nim w układach między Bolkiem a stryjem Henrykiem jaworskim z 28 czerwca 1345 r.

Ożeniony z nieznanego pochodzenia Katarzyną (być może córką króla węgierskiego Karola Roberta), miał z nią córkę Annę. Po śmierci ojca wychowywała się ona na dworze węgierskim. Później (1353) wydana została, zgodnie z układami Bolka II z Czechami, za cesarza Karola IV. Było to bodaj najbardziej udane z czterech małżeństw cesarza, a Anna została matką jego synów: króla czeskiego i niemieckiego Wacława IV oraz króla węgierskiego i cesarza Zygmunta. Ona właśnie przeniosła prawa następstwa w księstwie świdnickim na królów czeskich.

Autor hasła:

Tomasz Jurek – profesor doktor habilitowany, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu publikacji, poświęconych m. in. średniowiecznej historii Śląska. Współautor „Słownika władców polskich”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.