Albrecht II (ur. 10 VIII 1397, zm. 27 X 1439) – król Niemiec od 1438 r., król Węgier i Czech. Syn księcia Austrii Albrechta IV i Joanny, księżnej bawarskiej. Ożeniony z Elżbietą, córką cesarza Zygmunta Luksemburskiego, ojciec Władysława Pogrobowca. Pochowany w Stuhlweissenburgu.
Po śmierci jego ojca w 1404 r. rozgorzał spór o opiekę nad małoletnim Albrechtem, któremu przekazano księstwo Austrii w 1411 r. W 1421 r. Albrecht poślubił jedyną córkę Zygmunta Luksemburskiego, Elżbietę, co było równoznaczne z desygnowaniem go na następcę tronu. Długie przygotowania Zygmunta do zapewnienia dziedzictwa po sobie Albrechtowi przyniosły spodziewane owoce. Wybór Albrechta na króla Niemiec w 1438 r. był jednogłośny.
Sprawami Rzeszy zawiadywał przez swoich pełnomocników; sam nigdy nie pojawił się w Niemczech. Podobnie bezkonfliktowo nastąpiło objecie tronu węgierskiego. Jedynie w Czechach, gdzie został wybrany na króla przez stany czeskie w 1437 r., jego kandydatura spotkała się z opozycją husycką, która wybrała w 1438 r. na króla Kazimierza Jagiellończyka, brata króla Polski Władysława III. Polskie wojska wysłane dla poparcia Kazimierza zostały przez Albrechta zmuszone do odwrotu. Dopiero najazd wspólnego wroga – Turków – na Węgry w 1439 r. skłonił obie strony do pertraktacji. Albrecht umarł na czerwonkę podczas obrony Węgier przed Turkami. Pozostawił, urodzonego już po jego śmierci, syna Władysława.