Twoja Historia

Portal dla tych, którzy wierzą, że przeszłość ma znaczenie. I że historia to sztuka dyskusji, a nie propagandy.

Albrecht II Habsburg (król Niemiec, Węgier i Czech 1438-1439)

Albrecht II Habsburg (fot. domena publiczna)

fot.domena publiczna Albrecht II Habsburg (fot. domena publiczna)

Albrecht II (ur. 10 VIII 1397, zm. 27 X 1439) – król Niemiec od 1438 r., król Węgier i Czech. Syn księcia Austrii Albrechta IV i Joanny, księżnej bawarskiej. Ożeniony z Elżbietą, córką cesarza Zygmunta Luksemburskiego, ojciec Władysława Pogrobowca. Pochowany w Stuhlweissenburgu.

Po śmierci jego ojca w 1404 r. rozgorzał spór o opiekę nad małoletnim Albrechtem, któremu przekazano księstwo Austrii w 1411 r. W 1421 r. Albrecht poślubił jedyną córkę Zygmunta Luksemburskiego, Elżbietę, co było równoznaczne z desygnowaniem go na następcę tronu. Długie przygotowania Zygmunta do zapewnienia dziedzictwa po sobie Albrechtowi przyniosły spodziewane owoce. Wybór Albrechta na króla Niemiec w 1438 r. był jednogłośny.

Sprawami Rzeszy zawiadywał przez swoich pełnomocników; sam nigdy nie pojawił się w Niemczech. Podobnie bezkonfliktowo nastąpiło objecie tronu węgierskiego. Jedynie w Czechach, gdzie został wybrany na króla przez stany czeskie w 1437 r., jego kandydatura spotkała się z opozycją husycką, która wybrała w 1438 r. na króla Kazimierza Jagiellończyka, brata króla Polski Władysława III. Polskie wojska wysłane dla poparcia Kazimierza zostały przez Albrechta zmuszone do odwrotu. Dopiero najazd wspólnego wroga – Turków – na Węgry w 1439 r. skłonił obie strony do pertraktacji. Albrecht umarł na czerwonkę podczas obrony Węgier przed Turkami. Pozostawił, urodzonego już po jego śmierci, syna Władysława.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców Europy średniowiecznej (Wydawnictwo Poznańskie 2005) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.

Autor hasła:

Dariusz A. Sikorski – doktor habilitowany, profesor UAM. Mediewista specjalizujący się we wczesnych dziejach Polski, a zwłaszcza historii Kościoła i religii. Autor prac Kościół w Polsce za Mieszka I i Bolesława Chrobrego, Wczesnopiastowska architektura sakralna czy Początki Kościoła w Polsce, a także popularnonaukowej książki Religie dawnych Słowian. Współautor „Słownika władców średniowiecznej Europy”.