Leszek (ur. ok. 1290/1292, zm. 1336) – książę raciborski, jedyny syn Przemysła raciborskiego i Anny czerskiej.

Po śmierci ojca (1306) odziedziczył dzielnicę raciborską. O jego rządach wiadomo bardzo mało. Wraz z pozostałymi braćmi stryjecznymi z linii opolskiej Piastów złożył w 1327 r. hołd lenny królowi czeskiemu Janowi Luksemburskiemu. Był szczególnym dobrodziejem zakonu dominikanów; w XIV w. kapituła generalna tego zakonu nakazała modły za niego (z książąt śląskich zaszczyt ten spotkał poza tym tylko Henryka IV Prawego).

Pochowany został u boku ojca w klasztorze Dominikanów w Raciborzu. Z małżeństwa z Agnieszką, córką Henryka II (IV) Wiernego żagańskiego, nie miał dzieci. Wymarła na nim linia raciborska Piastów. Księstwo raciborskie król czeski, wbrew zasadom polskiego prawa dynastycznego i ku oburzeniu najbliższych krewnych Leszka, potraktował jako opróżnione lenno i nadał Przemyślidom z Opawy.

Autor hasła:

Tomasz Jurek – profesor doktor habilitowany, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu publikacji, poświęconych m. in. średniowiecznej historii Śląska. Współautor „Słownika władców polskich”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. „Słownik władców polskich” (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.