Nieufność wobec ZSRR i bolszewików

Już w kwietniu 1948 Wydział Polityki Zagranicznej Komitetu Centralnego Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików) sformułował wobec Gomułki zarzut „nacjonalistycznego odchylenia”, rozwinięty następnie przez Bieruta, który w swoim referacie oskarżył Gomułkę o rzekomą nieufność wobec ZSRR i wobec kierownictwa tamtejszej partii komunistycznej, wyrażającą się niechętnym stosunkiem do idei Kominformu oraz wątpliwościami w sprawie konfliktu pomiędzy Stalinem a Tito.

fot.Bundesarchiv/Ulrich Kohls/CC-BY-SA 3.0 Władysław Gomułka i Leonid Breżniew

Sekretarz generalny KC PPR został także napiętnowany za niewłaściwą ocenę historycznej roli PPS oraz KPP, a także za niechęć do podjęcia walki klasowej na terenie wsi. Bierut wytknął również Gomułce, że w pierwszej połowie 1944 roku dążył do podjęcia współpracy z prawicą ruchu socjalistycznego i ludowego, ponieważ jakoby wątpił w możliwość samodzielnego zdobycia przez PPR władzy w kraju.

Gomułkowszczyzna i odchyleńcy

Gomułka został zmuszony do złożenia samokrytyki i usunięty ze stanowiska sekretarza generalnego, którą to funkcję objął Bierut.

W późniejszym okresie zarzut odchylenia prawicowo-nacjonalistycznego stał się podstawowym elementem walki z „gomułkowszczyzną”, a polityków uznanych za zwolenników Gomułki nazywano „nosicielami odchylenia prawicowo-nacjonalistycznego” lub potocznie – odchyleńcami.

Źródło:

Powyższy tekst ukazał się pierwotnie jako jedno z haseł Abecadła PRL-u. Pozycja autorstwa Zdzisława Zblewskiego została opublikowana nakładem wydawnictwa Znak w 2008 roku.

Tytuł, lead, ilustracje wraz z podpisami, wytłuszczenia, podział akapitów oraz śródtytuły pochodzą od redakcji. Tekst poddano podstawowej obróbce redakcyjnej.