Władysław (ur. 6 VI 1296, zm. 13 I po 1352) – książę legnicki, najmłodszy syn Henryka V Grubego i Elżbiety wielkopolskiej. Urodził się jako pogrobowiec i pozostawał pod opieką różnych osób. W przeprowadzonym z braćmi Bolesławem III i Henrykiem VI podziale ojcowizny (1311) przypadła mu dzielnica legnicka z obowiązkiem zapłaty wysokiej rekompensaty na rzecz najstarszego brata Bolesława. Nie mogąc podołać zobowiązaniom, zastawił swój dział Bolesławowi.

Obrał karierę duchowną, został kanonikiem wrocławskim (1314). Porzucił jednak stan duchowny (po 1325) i ożenił się córką księcia płockiego Bolesława, ale szybko ją oddalił (1328). Rozżalony z powodu utraty dzielnicy, zaczął walkę z bratem, łupiąc jego posiadłości. Dwukrotnie schwytany (za drugim razem przez chłopów z Jankowa i Wierzbnej pod Brzegiem), przetrzymywany był w wieży zamku legnickiego.

Po drugim pobycie w więzieniu popadł w obłęd i włóczył się po kraju, trzymając się jednak zawsze otwartych przestrzeni, a unikając wstępowania za mury miejskie. Cierpiał widocznie na ostrą postać klaustrofobii. Współcześni łatwo stracili z oczu wędrującego księcia-szaleńca. Po śmierci pochowano go jednak w rodzinnym klasztorze w Lubiążu.

Autor hasła:

Tomasz Jurek – profesor doktor habilitowany, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk. Autor wielu publikacji, poświęconych m. in. średniowiecznej historii Śląska. Współautor „Słownika władców polskich”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.