Władysław II (ur. po 31 X 1448, zm. 27 II 1462) – książę płocki, wiski, zawkrzeński, rawski, sochaczewski, gostyniński i bełski, syn Władysława I płockiego i Anny, córki Konrada V oleśnickiego.

Nigdy nie sprawował samodzielnych rządów. Po nagłej śmierci brata, Siemowita VI jego księstwa przeszły najprawdopodobniej pod zarząd matki Anny i opiekuna, biskupa płockiego Pawła Giżyckiego. Władysław zmarł nagle dwa miesiące po bracie w lutym 1462 roku.

Śmierci dwu ostatnich książąt zachodniego Mazowsza towarzyszyły plotki i pomówienia, które jednak nie zostały udowodnione. Na Władysławie zamknęła się linia książąt zachodniomazowieckich, gdyż nie miał żony, ani dzieci. O spadek po nim wystąpiło kilku pretendentów: król polski Kazimierz IV Jagiellończyk na mocy prawa lennego zajął księstwo rawskie i gostynińskie, a w 1476 roku także sochaczewskie. Ziemie te zostały na stałe włączone do Korony. Księstwo płockie najpierw zajęła Katarzyna, córka Siemowita IV, a następnie Konrad III, syn Bolesława IV.

Autor hasła:

Maciej Michalski – doktor habilitowany, historyk mediewista, związany z Instytutem Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autor prac poświęconych m. in. historii idei, historii kobiet oraz historii kształtowania się tożsamości narodowej Słowian w XIX wieku. Współautor „Słownika władców polskich”, „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.