fot.Muzeum Narodowe w Warszawie , domena publiczna Książę pomorski Warcisław II gdański z żoną Salomeą (fot. Muzeum Narodowe w Warszawie , domena publiczna)
Warcisław II (ur. ok. 1237, zm. 9 V ok. 1271 w Wyszogrodzie) – książę gdański i sławieński, syn Świętopełka I i jego drugiej żony Ermeregardy, księżniczki niemieckiej.
Po raz pierwszy w źródłach pojawił się w 1248 r. na dokumencie ojca dotyczącym nadania dla klasztoru Cystersów w Bukowie. Już w 1263 r. był wysuwany na następcę ojca w dzielnicy gdańskiej. Doprowadziło to do konfliktu między ojcem a starszym bratem Warcisława, Mściwojem II. Po śmierci Świętopełka (1266) objął dzielnicę gdańską i sławieńską. Do tej ostatniej nabył przyrodzone prawa jako syn Ermeregardy.
Zagrożenie ze strony księcia szczecińskiego Barnima I i Krzyżaków spowodowało, że bracia przystąpili zgodnie do walki o ziemię sławieńską. Do 1268 r. prowadzili wspólną politykę, a władzę pryncypacką z tytułu starszeństwa objął Mściwoj II. W czasie walk Mściwoja na granicy zachodniej Warcisław wszedł w układy ze swoim stryjem Samborem II. Wspólnie dokonali zamachu stanu i uwięzili Mściwoja.
Możliwe, że Warcisław uzyskał pomoc możnych niezadowolonych z polityki, jaka prowadził jego brat. Jednak dostojnicy z otoczenia samego Warcisława uwolnili Mściwoja, który uzyskawszy poparcie księcia wielkopolskiego Bolesława Pobożnego i margrabiów brandenburskich, zaatakował brata i stryja. Warcisław musiał uchodzić ze swojej dzielnicy i schronił się na dworze księcia kujawskiego Siemomysła. Zmarł w Wyszogrodzie, przygotowując z wiernymi sobie Pomorzanami wyprawę przeciwko bratu.