Sambor I (ur. ok. 1160, zm. 23 1 1207) – książę Pomorza Gdańskiego, syn protoplasty dynastii wschodniopomorskiej Sobiesława l, księcia Pomorza Gdańskiego, i nie znanej z imienia siostry wojewody mazowieckiego Żyry.

W latach 1177-1180 ówczesny senior książąt polskich, a tym samym zwierzchnik książąt pomorskich, Kazimierz II Sprawiedliwy, ustanowił Sambora księciem Pomorza Gdańskiego. Sambor uzyskał w swojej dzielnicy pełne prawa, co znajduje wyraz w przywileju fundacyjnym z 1188 r., w którym potwierdził cystersom w Oliwie dotychczasowe nadania, obejmujące wraz z Oliwą, 7 wsi, dziesięciny, przywilej łowienia ryb, zwolnienie klasztoru z obowiązku brania udziału w wyprawach i z innych świadczeń z wyjątkiem budowy grodu i pomostu w Gdańsku oraz zwolnienie z ceł na obszarze całej dzielnicy.

Z dokumentu z 1188 r. wiadomo, że Sambor miał żonę i dzieci. Z jego potomstwa z imienia znany jest tylko syn Sobiesław (zmarły przypuszczalnie w 1217). Sambor pochowany został prawdopodobnie w Oliwie. Władzę po nim objął jego młodszy brat Mściwoj I z pominięciem syna Sobiesława, który otrzymał zapewne we władanie dzielnicę z siedzibą w Białogardzie.

Autor hasła:

Jacek Jaskulski – doktor nauk humanistycznych, historyk mediewista związany z Instytutem Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz Biblioteką Kórnicką PAN. Współautor „Słownika władców polskich”, „Słownika władców Europy średniowiecznej” oraz „Słownika władców Europy nowożytnej i najnowszej”. Zmarł w 2006 roku.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej pt. Słownik władców polskich (Wydawnictwo Poznańskie 1999) pod redakcją Józefa Dobosza, przygotowanej przez historyków związanych z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu i z Polską Akademią Nauk.