Mściwój I (fot. Mathiasrex Maciej Szczepańczyk, lic. CC BY 3.0)
Mściwoj I, Mszczuj, Mestwin (ur. ok. 1165, 1 V 1214 lub 1215) – książę Pomorza Gdańskiego, młodszy syn protoplasty dynastii wschodniopomorskiej Sobiesława I, księcia Pomorza Gdańskiego, i nie znanej z imienia siostry wojewody mazowieckiego Żyry.
Już za życia swego starszego brata, Sambora I, Mściwoj miał własną dzielnicę z siedzibą w Białogardzie nad Łebą lub też w Świeciu nad Wisłą. Po śmierci Sambora (1207) przejął po nim władzę z pominięciem jego syna Sobiesława, uznając zwierzchność Leszka Białego. Małżeństwo ze Zwinisławą (ok. 1190), przypuszczalnie córką namiestnika lubiszewsko-świeckiego Grzymisława, ułatwiło mu objecie rządów na tym terenie, co nastąpiło najprawdopodobniej przed 1210 r.
W tym okresie Mściwoj próbował podporządkować sobie sąsiednie plemiona pruskie, w czym byli mu pomocni cystersi z opactwa w Oliwie. W 1210 r. w czasie wyprawy króla duńskiego Waldemara II na Sambię złożył mu hołd lenny, ale zależność ta nie była trwała. Nie wiadomo też, czy uczynił to pod naciskiem zbrojnym czy też dobrowolnie, usiłując zapewnić sobie dziedziczność władzy i uzyskanie tytułu książęcego. Używał już wtedy tytułu księcia Pomorza, co świadczy o wzrastającej samodzielności politycznej. Dążeniom tym sprzyjało postępujące rozbicie dzielnicowe w Polsce i ciągłe wojny między książętami.
Sprawa pruska zbliżyła księcia gdańskiego do Konrada I mazowieckiego, który podjął ekspansję na ziemie pruskie. Ośrodkiem misji były wówczas Chełmno w księstwie Konrada i Zantyr nad Nogatem w księstwie Mściwoja. W 1212 r. z inicjatywy Mściwoja i jego żony Zwinisławy nastąpiła fundacja klasztoru Norbertanek w Żukowie nad Radunią. W 1213 r. Mściwoj wystawił jedyny znany dokument, poświadczający nadanie temu klasztorowi siedmiu wsi wokół Żukowa, a jego żona przekazała cały klucz majątków na Kępie Oksywskiej oraz po jednej wsi w ziemi białogardzkiej i świeckiej. W dokumencie tym Mściwoj tytułował się już tylko princepsem, co może oznaczać, że ponownie podporządkował się zwierzchnictwu Leszka Białego. Mściwoj zmarł w czasie misji pruskiej.
Z małżeństwa ze Zwinisławą miał co najmniej dziewięcioro dzieci, czterech synów i pięć córek. Następcą jego został najstarszy syn Świetopełk, książę gdański, który miał uposażyć braci: Sambora – na Lubiszewie, Warcisława – na Świeciu i Gniewie oraz Racibora – na Białogardzie. W klasztorze w Żukowie zakonnicami były trzy córki Mściwoja, a jedna z nich, Witosława, została przeoryszą. Inna z jego córek, Jadwiga, została prawdopodobnie żoną Władysława Odonica, zaś synem najstarszej córki, Mirosławy (zm. po 1233), był Barnim I szczeciński, który zapoczątkował dynastię książąt zachodniopomorskich.
Za czasów panowania Mściwoja i jego ojca nastąpił rozwój Gdańska, wyodrębniła się osada rzemieślnicza z dzielnicą portową i rybacką. Jego najważniejszą zasługą było zjednoczenie Pomorza Gdańskiego pod jednymi rządami, co zadecydowało o kształcie terytorialnym tej dzielnicy.