fot.F. Campe/domena publiczna Kosynierzy pod Białołęką

Bitwa pod Białołęką  (24–25 lutego 1831) – bitwa pomiędzy armią polską a armią rosyjską w czasie powstania listopadowego.

Walki w pobliżu tej wsi (7 km od Pragi) stanowiły wyodrębniony fragment bitwy grochowskiej. Korpus generała Iwana Szachowskiego (11 baonów, 6 szwadronów, 48 dział), maszerujący celem wsparcia głównych sił rosyjskich feldmarszałka Iwana Dybicza związanych już walką z Polakami, starł się z brygadą generała Stanisława Małachowskiego, obsadzając wieś Białołęka. Powtórny atak Rosjan zmusił pod wieczór polskie oddziały do wycofania się w stronę Bródna. Rankiem następnego dnia Polacy wzmocnieni siłami I Dywizji generała Jana Krukowieckiego podjęli działania zaczepne. Wymogły one na Szachowskim, a pośrednio także na Dybiczu zmianę pierwotnych planów bitwy o Warszawę. Straty po obu stronach wyniosły po ok. 900 zabitych.

Autor hasła:

Prof. dr hab. Tomasz Gąsowski – historyk, specjalista z zakresu dziejów politycznych, społecznych i militarnych ziem polskich w XIX stuleciu. Pracuje w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz w Akademii Ignatianum. Autor rozprawy habilitacyjnej „Między gettem a światem. Dylematy ideowe Żydów galicyjskich na przełomie XIX i XX wieku”, a także takich publikacji jak „Pod sztandarami Orła Białego” czy „Ziemie polskie w latach wielkiej wojny”. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego. Zdanie wprowadzające pochodzi od redakcji.

Nasze publikacje o powstaniu listopadowym: