Bitwa nad Worsklą (12 sierpnia 1399)

Bitwa nad Worsklą, 1399.

Bitwa nad Worsklą (12 sierpnia 1399) – Latem 1399 wielki książę Witold, zdobywający coraz większą niezależność na Litwie, podjął działania zbrojne na południowo-wschodnich granicach państwa. Jego celem było poparcie chana Tochtamysza, który utracił wcześniej władzę nad tatarską Złotą Ordą na rzecz Timur Kutłuka, związanego z wielkim władcą mongolskim Tamerlanem. W wyprawie udział wziął oddział ochotników polskich na czele z wojewodą krakowskim Spytkiem z Melsztyna, oddziały mołdawskie oraz posiłki nadesłane przez Krzyżaków, pod wodzą komtura Ragnety Markwarda Salzbacha.

Po dotarciu do rzeki Worskli, lewego dopływu Dniepru (na północ od Połtawy), doszło do kilkudniowych rokowań z Timurem, który oczekiwał na posiłki swego wodza Edygeja. W trakcie bitwy przeważające siły tatarskie zdołały okrążyć mniej liczne oddziały Witolda i nieomal wyciąć je w pień. Zginęło ponad połowę wojsk chrześcijańskich, w tym synowie Olgierda: Andrzej ks. połocki i Dymitr ks. briański. Witold z bratem Zygmuntem zdołali ujść z pola walki. Klęska zachwiała jego pozycją na Litwie i zablokowała dążenie do uniezależnienia od Polski.

Autor hasła:

Dr hab. Piotr Wróbel – historyk mediewista. Kierownik Zakładu Historii Powszechnej Średniowiecznej Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor prac „Dubrownik w latach 1358-1526. Organizacja przestrzeni” oraz „Krzyż i Półksiężyc. Zachodnie Bałkany wobec Turcji w latach 1444-1463″.

Źródło:

Powyższe hasło ukazało się pierwotnie w publikacji książkowej Bitwy polskie. Leksykon (Wydawnictwo Znak 1999) przygotowanej przez wykładowców Uniwersytetu Jagiellońskiego: Tomasza Gąsowskiego, Jerzego Ronikiera, Piotra Wróbla i Zdzisława Zblewskiego.