Najważniejsze rocznice

fot.Lucas Cranach starszy/domena publiczna Do krwawej łaźni sztokholmskiej doszło kilka dni po koronowaniu Chrystiana II na króla Szwecji.

9 listopada 1520 roku zakończyła się tak zwana „krwawa łaźnia sztokholmska”. Ofiarami rzezi, do której doszło w stolicy Szwecji, stali się przeciwnicy koronowanego kilka dni wcześniej króla Chrystiana II.

Chrystian II rozpoczął starania o objęcie tronu szwedzkiego niedługo po dojściu do władzy w Danii. Władca chciał utrzymać w ten sposób zdominowaną przez Duńczyków unię kalmarską. Regencję w Szwecji sprawował w tym czasie Sten Sture Młodszy Svantesson.

Podejmowane przez duńskiego monarchę próby przyniosły efekty dopiero w 1520 roku. Sztokholm został zdobyty ostatecznie 7 września, a 4 listopada Chrystian włożył na głowę upragnioną koronę. Nie był to jednak koniec konfliktu. Trzy dni po uroczystej koronacji przeciwnicy króla zostali oskarżeni przez przebywającego pod rządami regencji w więzieniu arcybiskupa Gustawa Trolle o herezję.

Zarzuty postawiono kilkudziesięciu osobom, w tym wielu członkom arystokracji, a nawet zmarłemu kilka miesięcy wcześniej w wyniku ran odniesionych w walce regentowi.. Nazajutrz, 8 listopada, sąd kościelny wydał na zatrzymanych wyrok śmierci. Wykonano go już dzień później przez spalenie na stosie.

Po krwawych wydarzeniach król zyskał przydomek „Tyran”. Wbrew jego oczekiwaniom nie doprowadziły one do uspokojenia sytuacji w Szwecji i zmuszenia jego przeciwników do uznania duńskiej dominacji. Już rok później w kraju wybuchło skierowane przeciw Chrystianowi powstanie. Przewodził mu Gustaw Waza.