Twoja Historia

Portal dla tych, którzy wierzą, że przeszłość ma znaczenie. I że historia to sztuka dyskusji, a nie propagandy.

19 stycznia. W 1947 roku odbyły się wybory do polskiego Sejmu Ustawodawczego

Najważniejsze rocznice

Nad "właściwym" przebiegiem wyborów czuwało Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego , na którego czele stał Stanisław Radkiewicz.

fot.domena publiczna Nad „właściwym” przebiegiem wyborów czuwało Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego , na którego czele stał Stanisław Radkiewicz.

19 stycznia 1947 roku w Polsce odbyły się wybory do Sejmu Ustawodawczego. Ich wyniki zostały sfałszowane przez podległy Polskiej Partii Robotniczej aparat bezpieczeństwa.

Przeprowadzenie w Polsce wolnych i demokratycznych wyborów, które wyłonią nową władzę i zastąpią działający dotychczas Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej, było zgodne z postanowieniami konferencji jałtańskiej. Pierwotnie planowano je zorganizować w 1946 roku; ostatecznie opóźniły się jednak o rok.

Podobnie jak referendum, które odbyło się 30 czerwca 1946 roku, głosowanie odbywało się w atmosferze zastraszania i terroru. Jeszcze przed wyznaczonym dniem zdominowane przez komunistów władze starały się stłamsić swoich przeciwników politycznych. Członkowie jedynej partii opozycyjnej – Polskiego Stronnictwa Ludowego – byli zatrzymywani. Dochodziło też do skrytobójczych morderstw. Masowo pozbawiano praw wyborczych osoby podejrzane o sprzyjanie PSL-owi.

Według oficjalnych wyników, sfałszowanych przez organy bezpieczeństwa publicznego z pomocą NKWD, zwycięstwo w wyborach odniósł Blok Demokratyczny, zrzeszający PPR i jej ugrupowania satelickie: Polską Partię Socjalistyczną, Stronnictwo Ludowe i Stronnictwo Demokratyczne. Otrzymał on rzekomo ponad 80% głosów. PSL zdobył ich zaledwie 10,3%. W rzeczywistości rezultat głosowania mógł być diametralnie inny – szacuje się, że opozycja mogła zyskać nawet 63% głosów.

19 stycznia 1945 roku wskutek zajęcia niemal całego przedwojennego terytorium państwa polskiego przez wojska radzieckie dowódca AK gen. Leopold Okulicki rozwiązał podległą sobie organizację. Część żołnierzy prowadziła jednak nadal działalność konspiracyjną, skierowaną tym razem przeciwko komunistom.

Do najważniejszych organizacji tzw. podziemia poakowskiego należały: organizacja „Niepodległość”, krypt. „Nie” (rozwiązana w kwietniu–maju 1945), Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj (funkcjonująca od maja do sierpnia 1945) oraz Zrzeszenie „Wolność i Niezawisłość” (WiN), działające od września 1945 do końca 1947 (notka autorstwa dr. hab. Zdzisława Zblewskiego).